Овие луѓе умреле и се вратиле во живот… Она што го виделе во задгробниот живот ќе ве натера да се преиспитате за сè

Луѓе кои умреле и биле вратени во живот споделуваат што виделе „од другата страна.“

На социјалните мрежи, тие опишуваат што чувствувале и виделе за време на блиска средба со смртта, искуство што се случува кога некој е клинички мртов.

Еден човек кој преживеал сообраќајна несреќа минатата година раскажал како бил „извлечен“ од своето тело и испратен во „празнина.“

Во болница, откако бил вратен во живот, минал четири дена со чудни визии.

„Можев да видам инсекти како лазат по дрво од километар далечина. Можев да патувам за миг каде било. Секој пат кога ќе трепнев, нова визија,“ напиша тој.

Друг човек почувствувал „супернова на свеста,“ како да може да биде на повеќе места и во различни точки од историјата истовремено.

А посветен христијанин ја довел својата вера во прашање откако на „другата страна“ не видел ништо.

„Сè што ми ветувале во црква НЕ беше таму,“ вели тој.

Овие приказни доаѓаат додека докторите се обидуваат да утврдат што се случува за време на блиска средба со смртта и веднаш по смртта. Некои истражувања сугерираат дека луѓето што умираат може да имаат мозочна активност и еден час по престанувањето на дишењето.

Мали студии покажале дека долгорочното влијание од блиската средба со смртта не е значајно. Еден извештај од минатата година покажа дека од 19 пациенти кои биле сметани за мртви, никој не покажал промени во личноста или подобрен квалитет на животот по искуството.

Во неодамнешна дискусија на Reddit, корисникот кој поминал четири дена со визии – не е јасно колку долго бил мртов – го опишал тоа како „најодредувачкиот момент во мојот живот.“

Откако одлучил дека не може повеќе да ги поднесе визиите бидејќи биле премногу интензивни, помислил: „Не можам да ги издржам сега. Ве молам, тргнете ги.“

И во истиот миг, визиите престанале.

Во истата дискусија, друг корисник рече дека можел да „чувствува сè што е поврзано со мене – напред и назад.“

„Ако треба апстрактно да го моделирам, тоа би било како невидлива универзална нервна мрежа која одеднаш се активирала и била поврзана со сè што се однесува на судбината.“

Во некои моменти, гледал слики од древни култури, како пирамидите во Египет.

Во постар пост на Reddit, корисник кој не видел ништо по смртта рекол дека тоа ја разнишало неговата вера.

„Како што бев воспитан бев научен дека кога умираме, одиме директно во рајот. Меѓутоа, моето лично искуство го негира ова верување, до одреден степен. Како тогаш да верувам во она што Библијата го кажува, кога едно од основните учења во кои сум бил воспитан не се одразува во моето искуство? Бев многу посветен христијанин, одев на црква, се молев. Но сега ја преиспитувам мојата вера и се прашувам зошто верувам во тоа што верувам“.

Во еден случај, жена од хиндуистичка вера изјавила дека видела три божества – Брахма, Вишну и Шива – и „светла светлина“ кога била прогласена за мртва.

Четиригодишно момче, пак, мислело дека поминало месеци опкружено со „сребрено-бели облаци,“ додека било во несвест – иако не било клинички мртво – поради гастроентеритис во текот на една недела.

И други споделиле свои блиски средби со смртта.

Џозе Хернандез од Канада бил однесен во интензивна нега по сообраќајна несреќа во 2000 година. Иако цел живот бил атеист, тој „почнал да размислува за Бог“ додека бил клинички мртов три минути.

„Сè што верував се распадна кога умрев. Науката и сето тоа. Тоа не беше одговорот. Не. Имаше нешто повеќе,“ рече тој.

Амбер Каванаг, на 43 години, преживеала два удари и имала блиска средба со смртта.

„Ги слушав сите како се простуваат и плачат, не знаејќи дека сè уште сум тука,“ рече таа.

Кога ги затворила очите, а потоа ги отворила, се нашла во друга димензија, „на другата страна.“

„Го гледав моето тело под мене, но ги гледав и моите деца како ги возат нивните баба и дедо кон болницата. Го гледав сопругот како плаче над моето тело. Не одев кон светлината, ниту некој ме викаше – само гледав сè и сите. Се најдов на ‘собирно место’ во рајот, пред целосно да преминам. Немаше страв, само љубов. Ги видов сите мои сакани на десно, сите верзии на мене – минати, сегашни и идни – на лево, а пред мене стоеја моите водичи. Разговарав телепатски со сите почувствував длабока утеха“.

Лин Милднер, 70 години, од Велика Британија, се сеќава на „прекрасна бела светлина“ и разговор со починати членови на семејството.

„Не можев да дочекам да го преминам тој праг и да ги сретнам бабите. Но тетка Нели ми рече дека не можам. Морав да се вратам бидејќи сè уште имав многу да направам и постигнам. Ја молев да ме пушти барем накратко, но таа рече не. Тој праг е конечен. Кога ќе го преминеш, нема враќање. А јас морам да се вратам“.