Овој фраер на годината е награден со 40.000 евра од судот поради неговата „неподнослива“ работа

Дали некогаш ви било толку досадно на работа, што сте почувствувале дека имате право на надомест? Еден човек го стори тоа, и тој си замина со 40.000 евра. Ваков надомест може да побара и целата наша влада…

Сите ги имале тие денови, без разлика дали седите на биро, стоите на каса во маркет или лебдите околу ресторан или продавница. Понекогаш, едноставно нема што да се направи, па чекате наоколу и гледате во вселената, можеби прелистувате социјалните мрежи на телефонот или компјутерот и чекате слаткото објавување на некоја задача или да си одите дома.

Сепак, има опција да ни биде досадно, а има и „досадување“ – состојба на тешка досада што може да доведе до депресија и болест, и спротивно на исцрпеност, во која некој е преоптоварен до степен на колапс.

Во 2020 година, на Фредерик Деснар од Париз му беше доделена отштета од 40.000 евра од Интерпарфумс, француски производител на луксузни парфеми.

Денард беше отпуштен во 2014 година, откако беше на боледување седум месеци. Неговиот адвокат Монтасер Чарни тврдеше дека „досадувањето“ му предизвикало епилептичен напад додека возел, што довело до несреќа и го оставило во кома неколку дена, а подоцна му се слошило.

Додека тој некогаш бил зафатен работник и покажал „тотална посветеност“ на својата работа, тој бил тргнат настрана“ откако фирмата загубила голем договор и на крајот го поминувал своето време „вршејќи набавки за претседателот“ на Interparfums.

Четири години, тој работел околу „20-40 минути секој ден“ и се чинеше дека никому не му беше грижа дали ќе дојде на време. Тој го опиша ова како „спуштање во пеколот“, пишува Ле Монд.

„Веќе немав енергија за ништо. Се чувствував виновен и ми беше срам да заработувам плата за џабе. Имав впечаток дека сум невидлив во компанијата“, додаде тој.

Виктор Билебо, адвокатот на Деснар, изјави пред трибуналот дека постои поврзаност помеѓу работата, или недостатокот од истата, и „влошувањето на неговото здравје“, пишува Телеграф.

Во одбрана на компанијата, адвокатите тврдеа дека Деснард „никогаш не кажал ништо за тоа дека му е здодевно во текот на четиригодишниот период“ и рекле „ако тој всушност немал што да прави во текот на овие години, зошто не го спомнал тоа?“

Деснард продолжи и поднесе жалба до Трибуналот за работни односи, барајќи 360.000 евра како компензација и отштета. Додека компанијата тврдеше дека Деснар никогаш не се пожалил за време на неговиот мандат, судот се согласи дека „досадувањето“ претставува „форма на вознемирување“, а пресудата беше потврдена од Апелациониот суд во Париз.