Поучна приказна за љубовта и бракот која секој возрасен треба да ја прочита

Еден ученик го прашува својот учител: „Зошто луѓето често се венчаат со некој друг, а не со оној во кого се вљубиле?“ Учителот му рече: „За да ти одговорам на прашањето, оди во полето со пченка и избери го најдоброто класје и врати се назад. Но, правилото е дека можеш да одиш низ полето само еднаш и не можеш да се вратиш назад да го земеш тоа што си го поминал.“

Ученикот отиде во полето, и додека минуваше низ првиот ред, забележа едно големо класје кое веднаш му се допадна, но се запраша дали можеби има поголемо подоцна. Потоа виде друго поголемо класје, но повторно мислеше дека можеби има уште поголемо кое го чека понатаму.

Подоцна, кога помина повеќе од половината поле со пченка, почна да сфаќа дека класјето не е толку големо како тие што ги пропуштил. Почна да сфаќа дека го пропуштил најдоброто во потрага по поголемо. Така, на крајот се врати кај учителот со празни раце затоа што не можеше да си прости што го пропушти најдоброто класје и му објасни што се случило. Учителот му рече: „Постојано бараше подобро, додека го пропушташе најдоброто, и подоцна кога сфати дека си го пропуштил, не можеш да се вратиш назад. Ова е грешката што често ја прават луѓето кои се вљубуваат и го губат најдобриот човек што можеле да го имаат во својот живот“.

Тогаш ученикот праша: „Дали тоа значи дека не треба никогаш да се вљубиш?“ Учителот одговори: „Не, драги мој, секој може да се вљуби ако најде соодветна личност. Но, откако вистински ќе се вљубиш, никогаш не смееш да ја пуштиш таа личност поради гнев, его или споредби со други.“

„Како завршуваат со брак со некој друг, а не со оној што го сакаат?“ праша ученикот. Учителот рече: „За да ти одговорам на прашањето, оди во полето со пченка и избери го најголемото класје и врати се назад. Но, правилото е исто како и претходно, можеш да одиш низ нив само еднаш и не можеш да се вратиш назад да го земеш.“

Ученикот отиде во полето со пченка, и овој пат беше внимателен да не ја повтори претходната грешка. Кога стигна до средината на полето, избра едно средно класје кое го почувствува дека е задоволителен избор и се врати кај учителот. Му опиша како донел одлука. Учителот му рече: „Овој пат не се врати со празни раце. Гледаше за едно што е баш убаво, и ти веруваше дека ова е најдоброто што можеш да го добиеш. Вака се прави избор за брак.“

Ученикот стоеше збунет. Учителот праша: „Што те мачи сега?“ Ученикот одговори: „Се прашувам што би било подобро, да се омажиш за личноста што ја сакаш или да ја засакаш личноста со која си се оженил.“ Учителот одговори: „Тоа е многу лесен одговор, само ако си подготвен да го признаеш тоа на себе“

Поука: Животот е како кошница со овошје. Или треба да го избереш овошјето што го сакаш или да се задоволиш со нешто што е здраво! Избирај мудро, инаку може да го поминеш животот прашувајќи се: „Што ако…“. Сè додека остануваш верен на себе и искрен, не можеш да згрешиш со ниту еден од овие два избора.