Поучна приказна за ѕверовите кои се кријат во нас

Еден ден еден стар пустиник бил запрашан: „Како не ти здодее постојано да бидеш сам?“

Тој одговорил: „Имам многу што треба да ги направам: морам да тренирам два јастреби и два орли, да смирам два зајаци, да тренирам змија, да мотивирам магаре и да скротам лав.“

Повторно му поставиле прашање: „Но, ние не ги гледаме овие животни покрај вас. Каде се тие?“

Пустиникот одговорил: „Ние ги носиме овие животни со нас. Двата јастреби скокаат на сè што гледаат – добро и лошо, корисно и штетно. Морам да ги научам да разликуваат. Ова се моите очи. Два орли со канџи повредуваат и уништуваат сè што ќе допрат. Треба да ги научам да служат и да помагаат без да повредуваат. Ова се моите раце.“

Тој продолжува: „Зајаците секогаш скокаат напред и назад, се плашат и се кријат. Треба да ги уверам и да ги научам како да се справат со тешки ситуации, а не да бегам од проблеми. Ова се моите нозе. Најтешкиот дел е змијата. Иако веројатно е заклучена во тесен кафез, таа секогаш е подготвена да нападне, гризе и отруе секој во близина. Затоа, морам да ја следам и да ја дисциплинирам. Ова е мојот јазик.“

И за крај: „Магарето, како што секој знае, е многу тврдоглаво, секогаш уморно и не сака да си ја работи својата работа. Ова е моето тело. Конечно, морам да го скротам лавот кој сака да биде крал и да им заповеда на сите. Тој е горд, суетен и верува дека целиот свет треба да се врти околу него. Ова е моето его! Како што можете да видите, имам прилично многу работа!“