Правилото 7-38-55 на Мехрабијан: Како да прочитате некоја личност за само неколку секунди?

Дали некогаш сте му се заблагодариле на келнер, а тој ве погледнал како да сте го навредиле? Или сте чуле од колега: „Секако, ќе помогнам!“, но со таков тон и израз на лицето, што ви дошло да кажете: „Знаеш што, не се мачи“. Постојано се наоѓаме во вакви ситуации. Зборовите звучат правилно, фразата е точна, сè е наизглед во ред — но нешто не е во ред.

Причината не е во „читањето меѓу редови“. Емоциите на другите луѓе ги доживуваме телесно, не рационално. Токму тоа го објаснува познатото правило 7-38-55 на Алберт Мехрабијан, кое ја менува нашата претстава за комуникацијата и суштината на говорењето.

 

Правилото 7-38-55 на Мехрабијан: Како да прочитате некоја личност за само неколку секунди?

Моќта на усогласените пораки

Мехрабијан уште во шеесеттите години докажа дека, кога нечија порака за чувства не е усогласена — кога зборовите, мимиката и тонот се во несогласување — луѓето веруваат најмалку во зборовите. Само 7% од значењето му припаѓа на кажаното, 38% на интонацијата, и дури 55% на мимиката и гестовите. Односно, дури 93% од информацијата ја „читаме“ телесно. Не преку текст, туку преку телото.

Затоа што ако кажете врежлива фраза, но ја изговорите низ затнати заби, без контакт со очи и со затворена телесна положба, ефектот ќе биде спротивен. Придавањето важност како социјален инструмент се руши при ваква недоследност. Вистинитоста е усогласена порака – каде што зборовите, гласот и телото пренесуваат исто значење: „Те почитувам. Те забележувам. Пристапувам со внимание“.

Уметноста е да бидеш разбран без многу зборови. Да бидеш елегантен без формалности. Искрен без преголема официјалност.

 

Моќта на усогласените пораки

Ситуации кадешто овие правила не важат

Мехрабијан истакнува дека неговите бројки не важат за сите ситуации – не се применливи во академски дебати или пораки во чет. Но, кога станува збор за пренос на чувства – а тоа е најголемиот дел од секојдневната комуникација – тие се исклучително точни. На пример, кога се поздравуваме, се извинуваме, се заблагодаруваме, сочувствуваме, или дури кога сакаме да задржиме дистанца.

Колку пати сме рекле: „Не ѝ верувам, иако се смее, чувствувам дека е лажно“. И тоа не е интуиција – тоа е психофизиологија. Реагираме на микродвижења, на тонот, на погледот, на паузите.

 

Ситуации кадешто овие правила не важат

Зборовите се врвот на ледениот брег

Во секоја култура, отворени дланки се читаат како искреност. Исправена положба – како почит. Наклонета глава – како емпатија. А скрстени раце, избегнување на поглед и стиснати усни – како затвореност или иритација. Дури и ако зборовите се: „Многу ми е мило што ве гледам“.

Во ресторан, кога келнерот ќе ви се заблагодари, но со отсечен, ладен тон – вие го чувствувате тоа. Во лифт, кога некој ќе се поздрави без да ве погледне – чувствувате тензија. Дури и „извинете“ може да звучи како укор, ако се каже со груб тон и потценувачки поглед.

Парадоксално, токму оние кои учат „правилни“ фрази, најчесто звучат лажно – затоа што забораваат на остатокот. На гласот. На гестовите. На погледот. А сега болната вистина: телото не може да биде „неутрално“. Секогаш открива како се чувствувате.

Затоа, довербата не почнува со зборовите, туку со намерата. Со искрено внимание кон другиот. Најдобри говорници и најшармантни соговорници се оние кај кои сè „свири во еден тон“. И зборовите. И гласот. И изразот. Правилото 7-38-55 не ја негира вредноста на зборовите. Само потсетува: зборовите се врвот на ледениот брег. Под нив се вашата положба, погледот, паузата. Таму се читаат вашата искреност, расположение, почит. И, да – вашето воспитување.

 

  • kiril напиша:

    Одличен, писмен текст!

  • Коментирај анонимно

    Вашата адреса за е-пошта нема да биде објавена. Задолжителните полиња се означени со *