Што ако Земјата беше коцка наместо сфера?
Дали сте се запрашале како би изгледал светот ако Земјата не беше округла, туку имаше облик на коцка? На прв поглед звучи како нешто извадено од видеоигра, но ова сценарио отвора интересни научни и фантастични можности. Ајде да истражиме зошто Земјата не може да биде коцкаста, и што би значело ако беше.
Зошто не постојат коцкасти планети?
Ниту една планета, вклучувајќи ја и Земјата, не може природно да има облик на коцка поради т.н. хидростатска рамнотежа. Тоа значи дека кога едно небесно тело е доволно големо, сопствената гравитација го „влече“ материјалот рамномерно од сите страни, создавајќи приближно сферичен облик.
Можеби сте ја виделе коцкастата „Земја“ во Minecraft, каде целиот свет е составен од коцки. Тоа е така затоа што за програмерите било полесно да го направат светот на тој начин, за да им овозможат на играчите слобода во градење. Но, во реалноста, природата игра по свои правила.
Карпите изгледаат цврсти, но на планетарно ниво тие се всушност „меки“. Кога би изградиле карпест столб висок 100 километри, неговата тежина би ги смачкала карпите под него. Колку е повисока планината, толку повеќе тежината ѝ ја надминува цврстината – и затоа планетите се заоблени. На мали тела, како астероиди, е можно да има неправилна форма, но нешто со големина на Земјата неизбежно станува сфера.
Каков би бил животот на коцкаста Земја?
Да претпоставиме дека Земјата е магично трансформирана во совршена коцка. Иако гравитацијата на нејзината површина повеќе нема да покажува директно кон центарот, таа сепак би се насочувала приближно во тој правец. Колку повеќе се приближувате до работ од едната страна, толку повеќе ќе чувствувате како да стоите на благо стрмнина. Секоја од шесте страни би изгледала како плитка чинија.
Ова има големи последици. Атмосферата и водата би се слевале кон центарот на секоја страна, каде што гравитацијата е најсилна. Таму би се формирале мали мориња и тенка атмосфера – но само на дел од површината. Воздухот би бил неколку пати подлабок, но тоа не значи дека ќе имаме повеќе животен простор.
Животот би бил ограничен на тесни зони околу тие мали „меури“ од вода и воздух. На пример, на надморска височина од околу 5 км, веќе се наоѓате над поголем дел од воздухот – и тоа важи и за оваа коцкаста верзија на Земјата.
Шест светови, едно небесно тело
Оваа „кубна“ Земја би била составена од шест целосно изолирани региони. Ако коцката е поставена така што половите се на две спротивни страни, тие две лица најверојатно би биле замрзнати. Нема природен начин животот на едната страна да комуницира со другата – освен ако некако се проширил преку вселената.
Со текот на времето, секоја страна би можела да развие сосема поинаква атмосфера – на пример, некоја би имала слична атмосфера на денешната Земја, додека друга би личела на „старата“ атмосфера со водород и јаглерод диоксид од пред милијарди години.
Најголемиот дел од коцката би бил неплодна, карпеста пустина, директно изложена на вселената. Ако стоите на рабовите и погледнете кон центарот, би гледале во вистински меур од воздух и вода над рамната површина. Светот не само што би бил визуелно чуден, туку и драматично различен по својата клима, географија и биологија.
Коментирај анонимно