Што најмногу би им пречело на жените доколку беа мажи? Одговорите од анкетата на социјалните мрежи, ќе ве натераат да го погледнете животот со „други очи“

Со децении, движењата за правата на жените ја подигнаа свесноста за тоа како тие се погодени од сексизмот во патријархалното општество. Овие движења охрабрија повторно разгледување на општествените норми кои ги ставиле жените во неповолна положба низ историјата. Меѓутоа, често е занемарено како патријархалните норми негативно влијаат и врз мажите.

Иако општеството често ги обесхрабрува мажите да ги изразуваат своите емоции, претпоставката дека тие не се отвораат бидејќи тоа се смета за “немашко” однесување. Некои мажи се воздржуваат од споделување на своите проблеми не затоа што им недостасува емоционална длабочина, туку затоа што не сакаат да ги засенат грижите на жените. Иронично, сензитивноста кон прашањата на жените понекогаш може да ги спречи мажите да ги дискутираат предизвиците со кои се соочуваат.

На Reddit беше поставено прашање кое ги покани мажите да споделат: „Што би им пречело на жените најмногу доколку станат мажи?“ Многу мажи одговорија, откривајќи предизвици кои ретко се признаваат. Овие согледувања ја истакнуваат потребата за сочувство и разбирање на притисоците со кои се соочуваат мажите, особено со оглед на тоа што стапките на самоубиства кај мажите се значително повисоки отколку кај жените.

Еден од главните предизвици за мажите е тоа што се перцепирани како закана. Додека жените често се гледаат како безопасни, мажите, особено оние со поголема телесна градба, често го чувствуваат товарот на обидот да изгледаат како да не претставуваат опасност. Некои споделија дека се трудат да избегнуваат да изгледаат „страшно“, што може да доведе до социјална анксиозност.

Мажите исто така се соочуваат со сомнежи кога се во интеракција со деца. Додека жените можат да покажат наклонетост кон деца без многу загриженост, мажите често се подложени на критика за истите постапки. Оваа динамика може да ги спречи мажите да се ангажираат со децата или да бидат исто толку вклучени во грижата за нив.

Друг проблем е перцепцијата дека мажите се помалку вредни како родители. И покрај нивните напори, многу татковци чувствуваат дека не се третирани како рамноправни на мајките во улогите на родителство. Училиштата и градинките често ги контактираат мајките прво, дури и кога татковците се примарни старатели.

Од друга страна, мажите кои ги вршат основните родителски задачи понекогаш добиваат прекумерни пофалби, што може да изгледа како омаловажување. Иако овие комплименти се добронамерни, тие често ја одразуваат ниската очекуваност од мажите во улогите на грижа, што може да биде фрустрирачко за татковците кои сакаат да бидат видени како рамноправни родители.

Од мажите исто така се очекува да се соочат со опасни ситуации. Фразата „прво жени и деца“ го одразува концептот дека мажите се повеќе потрошни во итни случаи. Ова очекување, иако е со намера да ги заштити ранливите групи, ја зацврстува идејата дека животите на мажите се помалку вредни.

Дополнително, многу мажи се соочуваат со недостаток на комплименти. Додека жените често добиваат пофалби од други жени, мажите обично поминуваат долг период без да слушнат добар збор, што може да придонесе за чувство на изолација или недостаток на самодоверба.

Конечно, мажите добиваат конфузни пораки за покажување емоции. Иако сè повеќе се охрабруваат да бидат поотворени со своите чувства, многумина сè уште наидуваат на негативни реакции кога покажуваат ранливост, зацврстувајќи ги застарените стереотипи за машката стоичност.