Таа најозогласениот сериски убиец во Југославија: Како „вештерката од Владимировац“ отрула 150 мажи и сеела страв

Содржина:

• Од љубов до омраза кон мажите
• Смртта на сопругот и раѓањето на „вештерката“
• „Магична вода“ за зли сопрузи
• Расплетот и апсењето
• Истражување, судење и пресуди
• Смртта на Банатската вештерка

Од љубов до омраза кон мажите

Ана ди Пиштоња е позната како „Банатската вештерка“, но во нејзиниот роден град Владимировац (во денешна Србија), едноставно ја нарекувале „Баба Анујка“. Жената не била многу вешта во вештерството, но луѓето од тоа време биле неуки, па според бројот на жртви може да се спореди со дворскиот трујач на Нерон, Лукуста.
Бабата не станала веднаш локален ангел на смртта; до 20-тата година била прилично слатка и пријатна млада дама. Ана Дракшин (нејзиното моминско презиме) е родена во 1838 година во тогашна Австро-Унгарија, на територија што денес припаѓа на Романија. Родена е во семејство на богат сточар и добила добро образование, учела во училишта со децата на локалните богати луѓе.
Во 1849 година, нејзиното семејство се преселило на територијата на денешна Србија, во тогашната Банатска воена граница, дел од Австро-Унгарската империја, на границата со Отоманската империја. Таму немало недостиг од воини, а младата Ана се заљубила во еден од нив — млад австроунгарски офицер. Тој ја заразил со сифилис, а потоа ја напуштил, преправајќи се дека оди на фронт. Ана подоцна сфатила дека немало никаква војна и се чувствувала измамена и посрамотена. Така почнала да го мрази машкиот пол.

Смртта на сопругот и раѓањето на „вештерката“

Малку подоцна, Ана се омажила за човек по име ди Пиштоња, кој бил 20 години постар од неа. Родила 11 деца, но 10 од нив умреле многу млади. По 20 години брак, и нејзиниот сопруг починал под мистериозни околности. Тогаш таа одлучила да се посвети на својата стара страст – билкарството и народната медицина.
Ана имала голем талент и за подготовка на напивки, но и за трговија. Така започнала да се збогатува. Таа заработила богатство од нејзината специјална „напивка за болни“: војниците и офицерите кои сакале да избегнат воена служба, купувале чај од неа што ги правел болни и слаби, доволно за да не го поминат лекарскиот преглед. Подоцна нивното здравје се обновувало, а тие ја ширеле веста за „чудотворната“ баба.

„Магична вода“ за зли сопрузи

Сепак, со текот на времето, бројот на војници се намалил, а некои гласини за смртни случаи поврзани со нејзините напивки почнале да се шират. Тогаш Ана ја сменила својата клиентела. Со помош на асистентката Љубина Миланкова, почнала да шири гласини за својата „магична моќ“ и за тоа дека наследила „магична вода“ од баба ѝ, која наводно ѝ ја продала душата на Ѓаволот.
Жените од околните села почнале да ја посетуваат тајно, раскажувајќи за своите семејни проблеми. И тука Ана започнала со продажба на „љубовни напивки“ — всушност, силни отрови.
Секоја жена добивала напивка според „тежината на проблемот“. Ана прашувала: „Колку тежи проблемот?“ — жените одговарале со тежината на сопругот, а таа им давала количина и концентрација соодветна на неговата маса.
На овој начин, се верува дека до 150 мажи починале — најчесто сурови, насилни, пијани или неверни сопрузи. Жените се правеле дека не знаат ништо за тоа, тврдејќи дека мислеле оти „вештерката ги убила со магија“.

Расплетот и апсењето

Но, тајната не траела вечно. Во 1926 година, Ана била издадена од две нејзини клиентки — Стана Момирова и Софија Момирова.
Прво, Стана го отрула својот сопруг, а потоа и чичкото на својот нов сопруг – поради наследство. Софија, пак, со согласност од својот маж, го отрула неговиот татко — злобен и насилен старец. Но, 16-годишната внука која ја дала напивката во пијалакот на дедото, избрборела пред врсниците и гласините брзо се прошириле.
Полицијата ги уапсила Стана и Софија, кои веднаш ја издале Ана. Сите тврделе дека не знаеле дека станува збор за отров, туку верувале дека баба Анујка прави магии.

Истражување, судење и пресуди

Следела сериозна истрага. Полицијата ја претресла куќата на Ана и ја анализирала нејзината „лабораторија“. Ексхумирале неколку тела и ги испратиле во Белград, каде што експерти потврдиле дека отровот бил комбинација од арсен и природни растителни отрови, кои не делувале веднаш, туку по 7-8 дена.
Во 1928 година, започнало судењето. И покрај тоа што јавноста била згрозена, Ана била осудена само за производство на отрови – добила 8 години затвор. Двете клиентки, Стана и Софија, добиле доживотна казна, а помошничката Љубина – исто така 8 години.

Смртта на Банатската вештерка

По издржувањето на казната, Баба Анујка била ослободена и се вратила во својот дом во Владимировац. Живеела уште неколку години и починала на 100-годишна возраст, според локалната легенда – точно на нејзиниот роденден, како што било наведено во нејзиниот наводен пакт со Ѓаволот.