Тешкотиите со коишто се соочила војската на Александар Македонски во Централна Азија

Рано пролетта во 329 г. п.н.е., Александар Македонски, со силна војска, ја преминал снежната Гиндукушка планина и навлегол во Бактрија (денешен Авганистан). Сатрапот Бес не можел да му се спротивстави и се повлекол во Согдијана, област опкружена со пустини, која ги опфаќала делови од денешен Узбекистан, Таџикистан и Киргистан.
Согдијана била населена со слободољубиви, но разединети племиња кои плаќале данок на Ахеменидите, но управувале со своите земји. Користејќи ја непристапноста на Памирските планини и жешките пустини, согдијците му пружиле жесток отпор на Александар. Сепак, поради несогласувањата меѓу нив, Александар успеал да ги разбие нивните војски поединечно, да уништи градови и да ја заземе нивната престолнина – Мараканда (денешен Самарканд).
Бес, кој не успеал да ги обедини племињата, бил заробен од Птоломеј Лаг. Александар го казнил според ахеменидската традиција – бил осакатен и егзекутиран. Со тоа, Ахеменидската империја, која некогаш владеела со огромни територии, престанала да постои.