Точка каде што се среќаваат Азија и Европа: Импресивна посвета на некогаш забранетиот град на страдањата на 20 милиони луѓе

Челичното срце на Татковината – така го нарекуваат Магнитогорск, град за кој повеќето можеби не слушнале, но веќе некаде ја виделе неговата панорама. Се нарекува и точка каде што се спојуваат Азија и Европа, бидејќи се наоѓа во областа на реката и планините Урал, кои се дел од природниот граничен систем.

Во Русија, градот е познат по својата индустрија за челик и железо. Дури 8% од населението се уште е вработено во локалните фабрики, а стапката на невработеност во градот е помала од 1,5%.

Огнената зора ме буди од сон…

Но, каде што има чад – има и загадување на животната средина. Така, Леонардо ди Каприо, апелирајќи за загадувањето на воздухот во 2016 година, сподели фотографија од National Geographic на која се гледаат рибари на замрзнатата река Урал, а во позадина се десетици фабрички оџаци. Гувернерот на регионот, а воедно и поранешен директор на фабриката, Борис Дубровски, посегна по својот Инстаграм и му објасни на познатиот актер дека фотографијата е стара 22 години и дека многу од овие оџаци веќе не постојат денес. Попатно го покани да го посети нивниот град.

Како што дознаваме, Лео се уште не одговорил на повикот. Ех, да знаеше дека му е дадена можност која луѓето ја немаат повеќе од 40 години…

Имено, во времето на Сталин бил вистински социјалистички град изграден според планот, а во 1937 година бил затворен за туристи до 1980-тите. Затоа, овој период од историјата на градот сè уште е релативно непознат на Запад, со исклучок на еден настан од светско значење. За тоа сведочи споменикот кој гледа кон градот.

Кога татковината повикува

Споменикот наречен „Назад кон фронтот“ го направи скулпторот Лев Головницки, врз основа на идејата на советскиот архитект Јаков Белополски (познатиот „народен архитект“ кој го создаде и Советскиот воен споменик во Берлин).

Откриен е во 1979 година, како прв дел од трилогијата споменици, од кои едниот е наречен „Мајка Татковина“ во Волгоград, а другиот во Берлин. Ги претставува работникот и воинот, при што работникот гледа кон исток каде што се наоѓа неговата фабрика, односно фабриката за челик. Денес е една од најголемите во светот, а во Втората светска војна ја снабдувала советската армија со опрема.

Воинот, од друга страна, гледа на запад, каде некогаш се наоѓало најголемото бојно поле во Втората светска војна, отворено со германската инвазија на Советскиот Сојуз на 22 јуни 1941 година. Токму тука важни епизоди на т.н Голема патриотска војна во која за речиси четири години загинаа најмалку 20 милиони луѓе.

Дека ова била крвава кампања може да се заклучи од зборовите со кои локалниот лидер на нацистичката партија, Ерих Кох, ја најави кампањата: „Господа, јас сум познат како суров стаорец. Нашата работа е да ја цицаме целата стока од Украина што ќе ни дојде до рака, без сочувство и чувство на сопственост“.