Тропски Голи Оток: Заминувањето значело смртна казна, а затворениците ги „лечеле“ со проститутки

Ѓаволскиот остров е еден од островите што се протегаат долж бреговите на Француска Гвајана, прекуморскиот департман и францускиот регион Јужна Америка. Велат дека отровот доаѓа во мали шишиња, така што овој проклет остров е помалку од половина квадратен километар. Денес изгледа како грмушка среде море, но не толку одамна бил остров од хорор филм.

Тоа бил еден вид постара француска верзија на Голиот оток, казнена колонија во која од 1852 до 1953 година француските власти испраќале затвореници и политички противници. Иако затворот бил проширен на повеќе локации, Ѓаволскиот остров остана симбол и олицетворение на неговата суровост кон дури 80.000 затвореници.

Глад, болест, насилство и сифилис

Најпознатиот „непријател на народот“ бил Алфред Драјфус, француски офицер обвинет за шпионажа во 1894 година. Иако немало цврсти докази за тоа, поради антисемитската атмосфера, овој офицер со еврејско потекло послужил како совршена жртва. Кога подоцна бил откриен вистинскиот виновник, бројни јавни личности – меѓу кои и писателот Емил Зола – ги обвиниле француските власти за злосторството, а за малку ќе избувнела граѓанска војна во земјата. Дури по неколку години и дополнителни судски процеси, Алфред Драјфус бил помилуван, а дотогаш ја отслужувал својата незаслужена казна на Ѓаволскиот остров.

Алфред бил редок среќник кој ја преживеал затворската казна овде. Островот-затвор бил симбол на суровото постапување со затворениците, но и на болестите на кои биле подложни сите кои доаѓале до сосема нова, тропска клима. Да бидеш испратен на Ѓаволскиот остров честопати значело смртна казна.

Затворениците биле принудувани да работат и до 12 часа на ден, биле тепани од чуварите и често се тепале меѓу себе. Ако имале среќа да им ги дадат парите испратени од роднина или пријател, чуварите обично земале четвртина од сумата. Кој ќе се обидел да избега, бил убиван на лице место.

Во обид да ги стават во ред и да ги научат на „традиционалните вредности“ и можеби да ги поттикат да основаат семејство, бил направен експеримент во средината на 19 век. На островот биле испратени 15 проститутки за да ги мотивираат затворениците. Тие дошле во придружба на калуѓерки, кои ги чувале. Овој експеримент се покажал како голема грешка бидејќи никој не основал семејство, проститутките ги давале своите услуги за рум, а на крајот само конфликтите меѓу затворениците и сифилисот се прошириле низ островот.

Дали било ова нормално за граѓаните на Франција? Па, тие буквално не ни знаеле за овој остров. Дури кога затвореникот Рене Белбеноа се вратил во Франција во 1938 година и напишал мемоари, народот на Франција сфатил што се случува. Француските власти ветиле затворање на комплексот, но поради избувнувањето на Втората светска војна тој паднал во втор план. Дури во 1953 година последниот затвореник го напуштил Ѓаволскиот остров.

Денес, Островот на Ѓаволот е – погодувате – туристичка дестинација чии затворски соби се отворени за јавноста. Можевте да го видите и на малите екрани бидејќи се појави како референца во сериите Фрејзиер, Дивиот Див Запад и Футурама.