За брзо време ќе можеме да правиме деца во вселената- но, гравитацијата и радијацијата претставуваат сериозен проблем…

Ниту еден човек никогаш не се родил во вселената, но холандскиот стартап на „Biotech Spaceborn United“ има за цел да го промени тоа.

Комерцијалните вселенски летови веќе стануваат реалност, и иако фирмите како „SpaceX“, „Blue Origin“ и „Virgin Galactic“ сè уште не ги носат патниците на Месечината или на Марс, некои научници-визионери веруваат дека е само прашање на време кога луѓето ќе станат вселенски видови.

Егберт Еделбрук, извршен директор на „Спејсборн Јунајтед“, е еден таков верник. И ако човештвото навистина сака да се движи кон ѕвездите, вели тој, ќе треба да најдеме начин да се репродуцираме таму. Краткорочната цел на неговата компанија е да тестира дали лабораториските глодари можат да бидат зачнати и родени во вселената, а потоа да живеат за да раѓаат здрави бебиња.

Евентуалната цел на ова истражување е да го поддржи човечкото зачнување и раѓање во вселената, чекор што Еделбрук вели дека е неопходен ако луѓето некогаш сакаат да живеат надвор од Земјата.

„На човештвото му треба резервен план“, изјави тој за „MIT Technology Review“. „

Ако сакате да бидете одржлив вид, сакате да бидете мултипланетарен вид“.

Технологијата на „Spaceborn“ е централна за овој план.

„Вселенскиот ембрио-инкубатор“ на компанијата е уред во облик на диск дизајниран да држи машки и женски полови клетки – сперматозоиди и јајца – и да ги комбинира во ниската орбита на Земјата. Целата алатка е со големина колку кутија за чевли. По 5-6 дена раст, ембрионот во развој ќе биде криогенски замрзнат и ќе биде испратен назад на Земјата, каде што ќе се испита за да се утврди дали може да се всади во сурогат мајка и да се пренесе до крај“, се вели во информативните материјали на компанијата.

Замрзнувањето на ембрионите има за цел да помогне да се заштитат за време на трауматичниот настан од повторното влегување во атмосферата на Земјата, изјави Еделбрук за АФП. „Тоа е многу тресење, многу вибрации, многу Г-сили. Не сакате да ги изложувате ембрионите на ова“.

Откако проблемите со партнерот за вселенски летови на „Спејсборн“ го одложија првото тестирање оваа година, уредот треба да се качи во ниската орбита на Земјата во ноември 2024 година. Следејќи го овој експеримент, „Spaceborn“ има планови да тестира човечки ембриони оплодени под вештачка гравитација, а потоа под услови на ниска гравитација.

Репродукцијата е една од најосновните функции на животот на Земјата, но што е со животот во вселената?

Недостатокот на гравитација е една од основните пречки за човечката вонземска репродукција. Без гравитацијата да ги држи телата на две лица, чинот на секс би бил доста тежок. Потоа, по оплодувањето, не е јасно како недостатокот на гравитација би влијаел на развојот на ембрионот.
Некои истражувања сугерираат дека средина со ниска гравитација може да промени како се делат ембрионските матични клетки во развој, како тие се разликуваат во различни типови клетки и како се бранат од оштетување на ДНК. Но, сите овие студии се спроведени во садови од клетки одгледани во лабораторија, и не е јасно како резултатите ќе се преведат на клетките на живо животно или личност.

Зрачењето е уште едно големо прашање. Надвор од магнетосферата на Земјата, галактичкото космичко зрачење (ГЦР) ќе бомбардира вселенско летало и неговите патници, потенцијално поттикнувајќи мутации на ДНК и рак.

За ембрион чии клетки брзо се делат, овој вид на мешање може да биде катастрофален.

Во ниската орбита на Земјата, како на пример на Меѓународната вселенска станица, магнетосферата на Земјата се протега доволно далеку од површината на планетата за да ги заштити астронаутите од штетните ефекти на ГЦР.

Оваа изложеност на зрачење, особено за жените од средината до доцните 30-ти, може значително да го зголеми ризикот од одредени видови на рак.

Ефектите на вселенското зрачење врз централниот нервен систем на астронаутите се чини дека се толерантни, според студијата од оваа година, која ја моделирала изложеноста во текот на 30 дена. Но, мисијата на Марс веројатно би траела неколку години.

Како ветувачки вести, сперматозоидите од глувци сочувани на Меѓународната вселенска станица биле подеднакво остварливи како и оние складирани на Земјата, според студијата објавена во 2021 година.