Земја чија химна не дозволува навреда на сонцето, а чиј претседател беше „најсиромашниот на светот“

Толку мала, и толку инспиративна – може да се каже за оваа латино земја сместена меѓу Бразил и Аргентина. Дознајте што Уругвај би можел да биде пример за нас, или барем како добра идеја за патување.

1. Уругвај беше домаќин на првото Светско првенство во ФИФА – и неговиот победник

Иако од тој ден помина речиси еден век, оваа информација може да ви се најде ако се најдете на квиз на знаење. Како и во остатокот од Латинска Америка, фудбалот е спортско светилиште овде. Така во летото 1930 година во Уругвај се одржа Светското првенство, но и тоа не помина без падови. Некои европски земји, како Белгија, Франција, но и поранешна Југославија, не сакаа да ги испратат своите тимови на толку скап и долг пат. Тогашниот претседател на ФИФА, Жил Риме, сепак успеа нешто да искомбинира – за наша среќа кои тогаш го освоивме четвртото место. Последниот натпревар го загубивме од Уругвај, кој потоа ја совлада Аргентина и го освои првото место.

2. Со земјата управуваше „најсиромашниот претседател на светот“ кого сите го сакаа

„Ме нарекуваат најсиромашниот претседател, но јас не се чувствувам сиромашен. Сиромашни се оние кои работат само за да одржуваат скап животен стил и секогаш сакаат повеќе.“ – Хозе Мухика

Латинска Америка е земја на големи социјални разлики и чести граѓански конфликти. На политичката сцена владее рапсодија од опции, кои често се вооружени, па тешко е да се најде некој што би го задоволил мнозинството. Но, поранешниот уругвајски претседател Хозе Мухика успеа да го освои срцето на континентот.

Скромниот 70-годишен старец е еден од ретките што го исполнил она што го проповеда. Тој бил наречен и претседател-филозоф. Речиси целата своја плата ја донирал во добротворни цели, возел стар Фолксваген и иако ги сметал марихуаната, тутунот и алкохолот за злобна зависност (инсистирал дека единствената добра зависност е љубовта), легализирал се за да ги ослабат шверцерите и дилерите на дрога. Како што кажа и самиот, полесно се контролира што е легално.

3. Уругвај е вистинска мала оаза на демократијата и квалитетот на животот

Иако се наоѓа на континент кој не е баш „најчист“ кога станува збор за корупција, криминал, воени удари, бирократија и сиромаштија, малиот Уругвај добро се држи. Може да се каже дека ова е еден вид Холандија на Латинска Америка.

Таа е најмалку корумпираната земја во Латинска Америка и сосема еколошки свесна. На пример, електричната енергија во Уругвај доаѓа речиси целосно од обновливи извори на енергија: во земја каде што 99% од домаќинствата имаат пристап до електрична енергија, за пофалба е што речиси целата таа електрична енергија доаѓа од вода и ветер.

4. Внимание, солта му штети на здравјето!

Не толку одамна, Уругвајците имаа големи проблеми со дебелината и притисокот. Причината, меѓу другото, лежи во прекумерната потрошувачка на сол (што е исто така глобален проблем). За да се искорени овој проблем, уругвајските ресторани и училишта ги отстранија киселите краставички, кечапот и мајонезот од масите и наместо тоа поставија предупредувања за здравјето. Ако сакате сол, сè уште можете да ја побарате од келнерот, но на овој начин барем автоматски ќе престанете да земате солени работи непотребно пред воопшто да го пробате јадењето. Далеку од очи далеку од срце.

5. Уругвај ја има една од најдолгите химни во светот

Оригиналната верзија имаше 11 стихови, но бидејќи некои од нив беа малку груби со поранешните колонизатори („спиеш мирно, Шпанија, Португалија и Бразил?“), само некои од нив се пеат денес. И покрај ова, химната се уште трае пет минути. Таа со ведар и жив тон им се заканува на сите дека нејзиниот народ ќе избере само меѓу татковината и гробот, а тие велат дека никој нема да го навредува ликот на сонцето. Сонцето е еден од симболите на оваа земја, прикажан на нејзиното знаме.