Злосторствата на Чарлс Менсон се` уште го прогонуваат светот и фрлаат црна дамка на поткултурите

Ноќта на 8 август 1969 година, група култни следбеници провалија во прекрасна вила сместена во луксузната населба во Лос Анџелес, Беверли Крест.

Нивна цел беше Тери Мелчер, професионалец во музичката индустрија, кој исто така беше син на пејачката Дорис Деј. Претходно летото, Мелчер одлучи да не му понуди договор на нивниот водач, Чарлс Менсон – нешто што тој го сфати како лична навреда.

Менсон  возврати на одбивањето со испраќање на неговите, сега озлогласени членови на „семејството“, во вилата, наредувајќи им да ги убијат сите „колку што е можно побрутално“.

Говорејќи за „Њујорк тајмс“ за време на судењето на Менсон, Рудолф Алтобели, менаџер за филмски и музички таленти, сопственик на резиденцијата, се сеќава како, во март истата година, Менсон се појавил во гостинската куќа во потрага по Мелчер со намера да побара договор со него.

Иако Мелчер го изнајмил имотот, тој се иселил во јануари. Откако дознал за потегот на Мелчер, Менсон се обидел да закаже состанок со Алтобели, се` уште со надеж дека конечно ќе се пробие во светот на музиката.

Сепак, незаинтересиран, Алтобели, му рекол на Менсон дека ќе биде во странство една година, по што Менсон се оддалечил од големиот имот и се вратил во пустинската комуна. Кога неговите следбеници се вратиле неколку месеци подоцна, не беа Алтобели или Мелчер кои ја претрпеа неговата сурова, горчлива одмазда.

Откако Мелчер се преселил, имотот го изнајмил славниот холивудски режисер Роман Полански, кој само една година пред тоа го режираше еден од најпочитуваните и највлијателните хорор филмови на сите времиња, „Rosemary’s Baby“.

Тоа лето, Полански бил во Лондон, снимајќи го трилерот „Денот на делфинот“, додека неговата сопруга-26-годишниот актер Шерон Тејт-се вратила дома, со нивните пријатели, сценаристот Војчех Фриковски и неговиот девојка, Абигејл Фолгер.

Мирот во тивката ноќ беше нарушен кратко по полноќ, кога членовите на семејството Менсон, Чарлс „Текс“ Вотсон, Сузан Аткинс, Патриша Кренвинкел и Линда Касабијан ја прескокнале оградата со намера да го исполнат злото барање на Менсон.

Првото лице што го убиле бил Стивен Прент, 18-годишен пријател на младиот чувар на имотот. Момчето, кое немало врска со останатите жртви, било застрелано додека се оддалечувало од викендичката, која се наоѓала на имотот.

„Семејството“ потоа се пробило во главната куќа, каде што ги пронашло Тејт, Фриковски, Фолгер и блискиот пријател на славниот фризер Џеј Себринг. Никој во кругот на пријатели немал никаква врска со Менсон и неговото семејство кога биле разбудени и принудени да влезат во дневната соба.

Кога Фриковски прашал што прават групата натрапници, Вотсон одговорил: „Јас сум ѓаволот и тука сум да работам ѓаволски работи“. Масакрот што следел бил крвав и брутален.

Сцената што ја затекнал  домаќинот Винифред Чепмен следното утро била навистина ужасна, токму таква  како што барал Менсон.

Следниот ден, убиствата на убавата, позната Шерон Тејт и нејзините пријатели доминираа во вестите, а морничавите детали од местото на злосторството предизвикаа страв и студ низ сончевиот Лос Анџелес.

Летото се претвори во есен и во октомври 1969 година, голем број членови на семејството Менсон беа уапсени и обвинети за кражба на возила. Додека била во затвор, Аткинс им се пофалила на своите затвореници дека токму таа ја избодела Тејт и ја вкусила нејзината крв.

До крајот на годината, сите инволвирани биле уапсени, а судењето започна во првото лето во 1970 -тите.

Убиствата и последователното судење означија пресвртница за светот, засекогаш оцрнувајќи го слободоумното хипи движење.

Менсон со нож си изрезба фигура во форма на Х на челото, а неговите следбеници го копираа. Кон крајот на судењето, симболот беше адаптиран во свастика.

Кога го прашале за неговата импровизирана тетоважа, Менсон го дал следново застрашувачко објаснување:

„Ознаката на мојата глава означува мртва глава, црн печат на отфрлање, анти-црква, крст што паѓа, знак на ѓаволот, смрт, терор, страв“.

Многумина од оние што го следеа судењето го гледаа како претставник на контракултурна револуција, наместо како она што навистина беше: оштетена и манипулативна индивидуа која го искористи движењето за слободна љубов како начин да ги намами и да влијае врз своите обожаватели.

Исто толку застрашувачки за членовите на јавноста беа и „девојките Менсон“, неговите млади следбеници кои се смееја во текот на судењето и се чинеше дека воопшто не се каат за нивната улога во злосторствата.

Оние што излегоа пред сведоците раскажуваа приказни за оргии, полигамија и халуциногени дроги, додека тврдокорните следбеници молчеа пред судницата, бричејќи ги главите во знак на солидарност и пеејќи стихови од песните на Менсон.

Менсон несомнено ја оцрни „хипи-културата“ која пропагира слобода, љубов и мир, и ја претстави како секта во која луѓето со испрани мозоци се поклонуваат пред ѓаволот. Оваа црна дамка во поткултурите останува и денес, а влијанието кое „Фамилијата Менсон“ ја имаше врз светот во 70-тите не престанува да предизвикува терор за секој што ќе се потсети на крвавата приказна.

Отсекогаш ве мачеле големите прашања? Верувате дека светот не е толку едноставен и дека постојат и работи кои не ги гледаме? На вистинското место сте. Посетете го каналот Мистерии и урбани легенди.