Знаците што кажуваат дека изневерува – од жените кои дознале на потешкиот начин: Четири писателки ги споделуваат своите приказни кога знаеле дека нивната врска е завршена

Слики од обетки на телефонот на нејзиниот сопруг кои не биле нејзини и не биле наменети за неа. Враќање дома за да го најде со половина испиено црвено вино и арогантен однос кон неа.

Затоа ги замоливме водечките писатели да се осврнат на своето романтично минато и да се потсетат на моментот кога знаеле дека врската е осудена на пропаст…

Божиќен подарок

Лиза Хилтон, 48

Беше божиќно утро кога знаев дека мојот прв брак заврши. За жал, тоа беше и нашиот прв Божиќ како маж и жена.

Го поканивме неговото семејство да го помине денот со нас. Се подготвував со недели – храна, украси, совршени подароци. Мислам дека Божиќ не треба да биде за расфрлање со апсурдни суми на пари, но изборот на внимателен и личен подарок ми е важен.

Кога седевме околу дрвото со шампањ и домашно печени лепчиња со цимет, бев воодушевена од реакциите додека сите ги одвиткаа пакетите. Додека не стигнав до своето.

Мојот новопечен сопруг ми подари виолетово велур здолниште и пар штикли Маноло Бланик. Имаше нешто чудно во нив. Носам големина 39, а овие беа 36.

Мислев дека тоа е несмасна грешка, додека не му го видов лицето. Изгледаше ужасно. Не реков ништо, но ја избегнав семејната прошетка пред ручек, тврдејќи дека треба да ги завршам печените компири.

Веднаш штом ги немаше сите, ја „душкав“ работната соба на мојот сопруг, каде најдов идентичен пар чевли, овој пат во моја големина. Тој по грешка предал подарок очигледно наменет за друга жена.

Немаше потреба да се прави сцена. Едноставно ги заменив чевлите и, кога се врати со свекрвите, ги носев новите потпетици, во вистинска големина.

Поезијата што не беше за мене

Марион Мекгилвари, 65

Мојот бивш замина еден месец и се врати велејќи дека сака да се справи со работите.

Многу ми олесна. Поминаа долгите прошетки сам за да упатува тајни телефонски повици до жената со која се гледаше.

Со неа беше готово, ме уверуваше.

Тој беше опуштен, приврзан и, најмногу од сè, весел – желен да прави работи заедно. Навистина чувствував дека се враќаме во нормала и се лечиме од сето тоа и ми олесна.

И тогаш забележав дека недостасуваат некои од поетските книги.

„Дали читаш поезија?“ Го прашав. А ова од еден човек чијшто вообичаен материјал за читање беше за Сталин и за потеклото на Втората светска војна. Тој беше чудно одбранбен. Подоцна, видов тенок том поезија од Константин П. Кавафиј на неговата маса.

Еден ливче хартија ја означи песната Song of the Heart: „Со тебе, мислам, сè што е пријатно ми се насмевнува. Во огледалото на твоите очи се рефлектира радост“.

За една слатка наносекунда мислев дека се работи за мене. Тогаш знаев.

Никој наеднаш не ѝ чита поезија на својата 25-годишна сопруга. Врската за која мислев дека е завршена штотуку беше подобро скриена.

Ненадејното патување што сакаше да го направи.

Линда Келси, 71

Бевме заедно 22 години, во брак само седум.

Имаше тешки моменти и пред нашата венчавка – кога тој непоколебливо и несебично ме поддржуваше во текот на две години депресивна болест – и потоа, кога заврши неговиот работен век и неговата самодоверба го допре дното.

Но, нашата меѓусебна лојалност, поткрепена со љубов, сигурно ќе нема да пропушти, си помислив.

Така, кога мојот сега поранешен сопруг рече: „Откако нашиот син Томас ќе се врати од универзитет, јас ќе одам на некое патување“, извесно време си велев: „Тој го заслужува ова“.

Тој беше човек кој сакаше авантура и дивина, додека јас претпочитав побезбедни удобности, а патувањето во Јужна Америка ќе му даде можност да ја задоволи желбата. Три или дури шест месеци ќе му помогнат да си ја среди главата, да го преиспита својот иден работен век и што сака да прави и да ужива во вкусот на слободата.

Можеби тоа дури би се рестартирало и би ја заживело нашата врска.

Знакот за предупредување, можам да видам гледајќи наназад, беше помалку на дело отколку во фактот дека тоа не беше тема за дискусија. Неговите планови не можеа да се преговараат, тој веќе беше за се решен, а не беше разговор во кој се консултира со неговата сопруга. Едноставно неговото патување беше со намера.

Кога тој полета веќе немав никакви илузии – и кога се врати, сè беше готово меѓу нас.

Сосема новиот трик во спалната соба

Лиз Џонс, 65

Бевме во брак две години пред мојот сопруг да изјави дека сака да се „пронајде“ во Индија. Она што го нашол, подоцна дознав со кодошење на неговата камера, беше одредена Американка. Тој молеше за моја прошка.

Морав да бидам во Њујорк поради мојата работа како моден уредник и го поканив заедно како понуда за мир, дури и да ги платам неговите летови. Тој никогаш не бил, но една вечер, откако го поминав денот работејќи, тој објави дека знае за одличен вегански ресторан. Леле! Иницијатива! Тоа е ново!

Следното утро во креветот, во нашата соба со поглед на Емпајер Стејт Билдинг, тој направи чин што отсекогаш ми беше здодевен. Но тој ден? „УФФФФ!“ Реков. „Каде на земјата научи да го правиш тоа? Тој се насмевна, пред да рече: „Јога“.

Потоа мим кликна. Тој се сретна со „колегата“ од Индија, кој сега беше тука во Њујорк. Тој не беше дарежлив во кревет. Туку тој суптилно го покажуваше своето ново освојување, како мачка што ми пушта глушец во скутот.