35.000 ексклузивни фотографии од мисиите „Аполо“ се „извадени од сефовите на НАСА“ и ни прикажуваат клучни моменти од одењето на Месечината 1969 г

„Човекот се стреми да оди на Месечината не затоа што е лесно, туку затоа што е тешко“- еднаш рече Џон Ф. Кенеди.

И фотореставраторот Енди Саундерс ја примени истата неверојатна амбиција и решителност за макотрпно да преработи 35.000 фотографии од мисиите „Аполо“ кои досега беа складирани во заклучен сеф на НАСА.

Прекрасните слики што се чуваат под клуч во вселенскиот центар „Џонсон“ во Хјустон, покажуваат неверојатни нови сознанија за животот на ракетите и на површината на Месечината.
Бидејќи снимките биле чувани во трезорите толку долго, речиси секоја слика на Аполо е заснована на копии од главните дупликати на оригиналите, што доведува до постепена деградација на квалитетот.

Сега, со неговиот пристап до изворниот филмски материјал, Саундерс може да фрли светлина на мрачниот агол на вселената и модерната историја, а фотографиите сега се означени како „крајни фотографски записки од најголемата авантура на човештвото“.
Сликите и филмовите се снимени за време на мисиите на „Аполо“ од 1962 до 1972 година, вклучувајќи ја и единствената јасна слика на Нил Армстронг на Месечината, а на Саундерс (48) му требаше повеќе од една деценија да ги врати во живот пиксел по пиксел.

Исто така, постои и првата јасна фотографија од животот на мисијата „Аполо 13“, која е осудена на пропаст.
Контурите, кратерите и карактеристиките на површината на Месечината исто така се осветлени додека минува Сонцето пред Аполо 11 – моментот кога Армстронг вели дека тоа е најубавото нешто што некогаш го видел.

Дигиталниот археолог користел скенирање со висока дефиниција на оригиналниот филмски материјал и применил модерни техники за дигитално уредување и подобрување за да ги направи фотографиите што е можно појасни.

Сите снимки од 16 милиметри биле снимени од астронаутите за време на мисиите.

Саундерс користи техника на „сложување“ за да произведе високо детална слика по слоевитост и обработката на повеќе кадри. Процесот му овозможил да открие работи што не биле видени на претходните филмски снимки.

Во една сцена, дамка светлина од недоволно изложената слика, која се чинеше дека е одраз на прозорецот, се покажа дека е командантот на „Аполо“ 9, Џим Мекдивит во неговиот шлем, кој требало да прикачи две вселенски летала.
Саундерс вели: „Тоа е неверојатен портрет на астронаутот од „Аполо“ во 1969 година, кој очигледно со чудење гледа нагоре низ прозорецот“.

Саундерс „разговараше“ со астронаутите и прошета низ гласовните снимки за да открие детали за светлината и бојата за да ги направи фотографиите што е можно пореални.

Тие го опишале морничавото црнило на небото и осветленоста на сонцето, што тој успеал да ги долови на сликите.

Астронаутот Тим Пик изјавил: „Кога ги гледам овие преработени слики од мисиите „Аполо“, се потсетувам на она што го доживеав за време на моите шест месеци во вселената“.