4 пронаоѓачи и научници благодарение на кои сè уште сме живи денес

На моменти, светот изгледа како мрачно и предавничко место, но секако би можел да биде уште поопасен и помрачен ако не биле луѓето кои го поминале својот живот обидувајќи се да го подобрат нашиот. Каква штета што многумина од нас никогаш не слушнале за нив. Да ја вратиме правдата!

Потполковникот Станислав Петров го спаси светот од нуклеарна војна во 1983 година

На 26 септември 1983 година, советскиот потполковник Станислав Петров беше на должност на командното место Серпухов-15, на 100 километри од Москва. Студената војна беше во полн ек. Задачата на Петров била да ги следи сензорите на вселенскиот систем за рано предупредување за лансирање нуклеарни ракети. Доколку сензорите сигнализираа нуклеарен напад, должноста на Петров ќе беше веднаш да го извести раководството на Русија, кое носи одлука дали ќе возврати.

Така, на 26 септември компјутерот го предупредил Петров за лансирање на проектили од американската база. И покрај ужасната закана, потполковникот ја задржал целосната смиреност. Ги анализирал отчитувањата на сензорите и бил збунет од фактот дека проектилите биле лансирани само од една точка, а и имало само неколку проектили. Петров дошол до заклучок дека имало случај на дефект на системот и не ја известил високата команда. Како што подоцна се испоставило, сензорите биле осветлени од сончевата светлина што се рефлектирала од облаците. Овој проблем бил поправен.

Железната самоконтрола на Петров можеби ни ги спаси животите на сите, затоа што доколку поради оваа грешка
започнеше нуклеарна војна, последиците ќе беа поразителни.

На 19 јануари 2006 година во Њујорк во седиштето на ОН, на Станислав Петров му беше врачена специјална награда од меѓународната јавна организација „Асоцијација на светски граѓани“. Станува збор за кристална фигура „Рака што држи глобус“ на која е изгравиран натписот „На човекот кој спречи нуклеарна војна“.

Џон Леал ја прочисти водата

За прв пат хлорот беше искористен за чистење на водоводниот систем на англискиот град Мејдстон, откако таму се појави епидемија на тифус. Хлорот го користел бактериологот Џон Леал за дезинфекција на домовите од откриени инфекции преку вода. Да не беа овие рани обиди за санитарни услови, целиот свет сè уште ќе ја игра играта „кој денес ќе умре од дијареа“ поради водата од водовод.

Идејата за трајно хлорирање на водата од чешма беше изразена од Леал во 1908 година. Тоа претходно го опишал во една неверојатно здодевна книга за водовод.

Се проценува дека загадената вода однела повеќе човечки животи отколку сите светски војни заедно. Затоа, чистата вода од чешма во милиони чешми ширум светот не е ништо помалку од чудо. Можно е, се разбира, владата да додава хемикалии во водоводот за да ги контролира нашите мисли (се шегуваме секако), но сите ние денес сме живи благодарение на придонесот на Џон Леал.

Нилс Болин ги направи автомобилите побезбедни

Според експертите, Нилс Болин, шведски пронаоѓач и прекрасна личност, спасил повеќе од милион животи во 60-те години откако го измислил безбедносниот појас со три точки.

До 1959 година, сигурносните појаси, ако воопшто ги имало во автомобилите, биле едноставни појаси за скутот кои, во случај на несреќа, не дозволувале само да уживате во сопственото внатрешно крварење. Патниците ретко се закопчувале, само за тркачките автомобили тоа било секојдневие. Тие користеле ремен со четири точки за да ги задржат деловите од телото и органите на своето место.

Тогаш Болин сфатил дека се соочува со тешка задача – да го направи процесот на заштита што е можно поедноставен и удобен. Тој морал да ја надмине човечката мрзеливост измислувајќи пригоден појас што може да се врзува со една рака. Она што го постигна во 1959 година по многу тестирања.

Благодарение на совршената рамнотежа на удобност и безбедност, Volvo (за кој работел Болин) го направил пронајдокот достапен за други производители. Ова требало да го освежи погледот на потрошувачот за самоодржување и да ги спречи децата да станат „проектили“ при ненадејно сопирање.

Гертруда Елион ги откри нашите лекови

Во првата половина на 20 век, помислата да се биде жена и научник во исто време не била особено светла, но, фала му на Бога, Гертруда Елион цврсто го издржа овој период. И покрај тоа што го завршила колеџот со почести, таа била лишена од стипендија, бидејќи таа била достапна само за момците. Кога Гертруда навистина магистрирала хемија, таа се нашла во лабораторија (исто така поради нејзиниот „премногу атрактивен изглед“), сè додека конечно не се преместила на позиција да ги проверува замрзнатите плодови со мувла.

Но, по избувнувањето на Втората светска војна, машкиот научен свет одеднаш почувствувал недостиг од персонал, а младиот фармаколог на крајот направил пробив. Таа се пријавила за работа како биохемичар кај д-р Џорџ Хичингс и набрзо станала асистент во неговото научно истражување.

Помеѓу експериментите, оваа двојка објавила повеќе од 200 трудови (со името на Гертруда Елион на почетокот, што било крајно необично за тоа време). Тие, исто така, биле пионери на нов начин на производство на лекови наречен „рационален развој на лекови“. Наместо да го користат претходниот метод на обиди и грешки („пукање во темница со надеж за преживување“), тие ги проучувале биохемиските механизми на вирусите и бактериите со цел да ги прилагодат лековите за нивниот третман. Користејќи ја оваа техника, Гертруда Елион открила огромен спектар на нови лекови, вклучувајќи го првиот антилеукемичен и антималаричен лек, првите имуносупресивни антитела кои се користат при трансплантација на органи, антибиотици за лекување на менингитис, сепса и бактериски инфекции на уринарниот и респираторниот тракт.Таа дури го открила и Zovirax за херпес, кој веројатно го користите за лекување на херпеси на усните од време на време.

Коментирај анонимно

Вашата адреса за е-пошта нема да биде објавена. Задолжителните полиња се означени со *