Поучната приказна за двајцата сиромаси и вреќите жито: Секој го добива она што го заслужува

Едноставна и многу поучна приказна која не ја изгубила својата важност и ден денес.

Во една населба недалеку една од друга живееле двајца сиромашни луѓе. Тие работеле на полињата. Таа година била слаба година. Како резултат на тоа, тие останале без пари, па дури и без храна. Отидошле кај локалниот богаташ, сопственикот на парцелите, да побараат помош.

Овој богат човек бил многу одговорен човек. На секој од нив им подарил по една вреќа квалитетно жито. Кутрите му се заблагодариле и отишле дома.

Првиот човек одговорно се однесувал кон помошта. Тој заштедил половина од житото за да го прехрани семејството. А, пола го посеал на неговото поле дома. Вториот човек едноставно го изел целото жито. Јадел додека не ја снемало кесата.

Поминале неколку месеци. Првиот човек имал добра и квалитетна жетва. Собрал цела вреќа жито и отишол кај богаташот: „Дојдов да ти го вратам долгот. Многу ми помогна. Еве една вреќа жито“.

„Не, нема да ти го земам“, одговорил сопственикот на земјата.

„Штотуку ти го дадов ова жито, твое е. Ништо не ми должиш. Користете го како што ви одговара. Ќе ми биде драго ако нахраниш гладен човек“.

И вториот човек отишол кај богаташот. Но, тој отишол не да се заблагодари, туку да побара повеќе. Почнал да се жали дека повторно гладува. Но, богаташот овој пат не бил толку љубезен:

„Мислиш дека сега ќе те хранам цел живот? Погледни го твојот другар. Неговиот живот, неговите услови не се подобри од твоите. Но, тој најде сила и одговорност да не ја расфрла мојата помош, а тој самиот не остана гладен и уште повеќе ја зголеми. Единственото нешто што можам да ти помогнам сега е совет. Оди кај него и замоли го да сподели малку жито со тебе. Се надевам дека овој пат ќе ги земеш предвид сите твои грешки“.

Животот на сите им дава лекции. Но, некои луѓе го сфаќаат тоа од прв пат, додека други одбиваат да го признаат очигледното.