Богатството што не смее да се допира: Златната каска дијадема од Пријамовото богатство
Во 1873 година, светот слушна за откритие кое го промени разбирањето на античката историја. Хајнрих Шлиман, самоук германски археолог, објави дека ја открил Троја, легендарниот град од Хомеровите поеми. Но, највредното откритие од неговите ископувања беше колекцијата од златен накит, позната како Пријамово богатство. Меѓу овие артефакти, особено место зазема дијадемата „Златна каска“ – ремек-дело на античките златари, чија убавина и мајсторство фасцинираат и денес.
Оваа дијадема не е само симбол на археолошки триумф, туку и извор на контроверзии што траат до денес. Како е можно артефакти создадени пред повеќе од четири илјади години да бидат во центарот на меѓународни конфликти? Зошто нивната судбина ги подели историчарите, политичарите и јавноста?
Содржина:
🔷 Хајнрих Шлиман: сонувач со лопата
Шлиман е роден во 1822 година во мал германски град. Неговото детство било обележано со сиромаштија, но дури и тогаш бил опседнат со идејата да ја пронајде Троја. Сонот станал цел, а кога веќе бил успешен бизнисмен, започнал ископувања во Турција. И покрај неговите неконвенционални методи, кои денес се сметаат за деструктивни, Шлиман успеал – во мај 1873 година, открил глинен сад полн со златни предмети, наречени Пријамово богатство.
🔷 Пријамово богатство: Злато што ја менува историјата
Колекцијата содржи повеќе од 8.700 предмети – тијари, нараквици, ѓердани и привезоци, сите изработени од висококвалитетно злато. Највпечатлива е „Златната каска“, дијадема со 90 златни синџири украсени со лисјести лушпи, создавајќи треперлив ефект на светлина.
🔷 Софија Шлиман: муза или соучесник?
По откритието, Шлиман го претстави богатството преку својата сопруга Софија, која позираше со накитот, налик на Елена од Троја. Но, нејзината улога не беше само декоративна – таа му помагала во ископувањата и во тајното транспортирaње на артефактите.
🔷 Скандал и судбина на богатствата
Откако Шлиман тајно ги однел богатствата во Атина, османлиските власти го тужеле за незаконски извоз. И покрај правниот спор, тој ги задржал артефактите. По неговата смрт, богатствата биле чувани во Берлин, а по Втората светска војна – пренесени во Русија. Денес, најголемиот дел се наоѓа во музеите Ермитаж и Пушкин.
Приказната за Пријамовото богатство е пример за сложената врска меѓу археологијата, политиката и културното наследство.
Коментирај анонимно