Казни кои го шокираа светот: Како смртта стана јавен спектакл во Рим?

Содржина:

• Распетието – мачење и понижување како опомена за сите
• Амфитеатрите – арена на ѕверства и забава со човечки животи
• Горење, отсекување глава, давење – секоја казна имала своја порака
• Крајната цел – страв, контрола и демонстрација на моќта на законот

Распетието – мачење и понижување како опомена за сите

Распетието беше меѓу најсуровите и понижувачки казни на Рим. Најчесто преку оваа казна поминуваа робови, бунтовници и опасни злосторници. Осудениот најпрвин бил тепан, потоа теран да го носи својот крст до местото на смртта, каде го приковувале или го врзувале и го оставале да умира со часови, па дури и денови. Распетието требало да потврди дека Рим владее со животот, телото и достоинството на човекот.

Амфитеатрите – арена на ѕверства и забава со човечки животи

Смртта во амфитеатрите, пред очите на илјадници, стана симбол на римската сила. Престапниците ги пуштале без оружје или со слаба заштита, а диви ѕверови – лавови, тигри, мечки – ги растргнувале. Жртвите понекогаш се користеле и како актери во крвави сценски приказни. За публиката, ова било докажување на владеењето врз природата и човечката судбина.

Горење, отсекување глава, давење – секоја казна имала своја порака

Горењето беше казна за оние кои се сметаа за особено опасни – предавници и подметнувачи на пожари – и симболизираше „очистување“ преку оган. Римските граѓани и патриции имале „привилегија“ да бидат убивани со меч – брзо и релативно безболно. За некои, смртта доаѓала преку давење во вреќа со змии или кучиња (казната poena cullei), што означували крајно протерување од светот на живите.

Крајната цел – страв, контрола и демонстрација на моќта на законот

Смртните казни на Рим биле разновидни: од маченички бавни до „хумани“ по брзина. Некои престапници биле претворени во гладијатори, други каменувани, оставени да умрат од глад, па дури и кастрирани. Репресијата ја држела јавноста под страв и ја потсетувала кој е господарот. Владеењето на Рим почивало врз јавното понижување и строгата демонстрација на последиците од непокорот.