Кратка приказна која совршено го објаснува значењето на животот

Бог го создал кучето и рекол: „Седи цел ден покрај вратата од својата куќа и лај на секој што ќе влезе или ќе помине покрај него. За ова ќе ти дадам животен век од дваесет години“.

Кучето рече: „Тоа е долго време за лаење. Може ли да ми дадеш само десет години и ќе ти ги вратам другите десет?“

Така Бог се согласи.

Бог го создал мајмунот и рекол: „Забавувај ги луѓето, прави трикови и натерај ги да се смеат. За ова, ќе ти дадам дваесетгодишен животен век“.

Мајмунот рекол: „Дваесет години? Тоа е прилично долго време за правење трикови. А да ти вратам десет како кучето?“

И Бог се согласи.

Бог ја создал кравата и рекол: „Мораш да одиш на полето со фармерот цел ден и да страдаш под сонцето, да имаш телиња и да даваш млеко за да ја издржуваш неговата фамилија. За ова, ќе ти дадам животен век од шеесет години“.

Кравата рече: „Тоа е некако тежок живот што сакате да го живеам шеесет години. Може ли да ми дадете дваесет, а јас ќе ги вратам другите четириесет?“

И Бог повторно се согласи.

Бог го создал човекот и рекол: „Јади, спиј, играј, омажи се и уживај во животот. За ова, ќе ти дадам дваесет години“.

Но, човекот рече: „Само дваесет години? Можеш ли да ми ги дадеш моите дваесет, четириесетте што ги врати кравата, десетте што мајмунот ги врати и десетте што ги врати кучето; тоа прави осумдесет, во ред?

„Во ред“, рече Бог, „Ти го побара тоа“.

Затоа во првите дваесет години јадеме, спиеме, играме и уживаме. Следните четириесет години робуваме за да го издржуваме нашето семејство. Следните десет години правиме мајмунски трикови за да ги забавуваме внуците. И последниве десет години седиме на предниот трем и лаеме по сите.

Животот сега ти е објаснет.