Ласерот за лов на вонземјани може да најде живот на Марс во следните неколку години: Рачниот уред може да бара големи органски соединенија во ситни честички од планетарен материјал

Рачен ласер може да помогне да се пронајдат вонземјани на Марс или на Јупитеровата месечина Европа со анализа на хемијата на ситните планетарни материјали.

Тим предводен од Универзитетот во Мериленд го објави уредот финансиран од „НАСА“, намалена верзија на инструмент за откривање дрога од 450 евра што се користи во лабораториите, а кој лесно може да се складира и да се одржува на товар на вселенски мисии.

Уредот, тежок само 17 килограми, користи импулсен ултравиолетовиот ласер за да ги отстрани ситните планетарни честички од планетарниот материјал, кои се анализирани од „Orbitrap“ во потрага по органски соединенија.
Оваа иновација е исто така помалку инвазивна, што ја прави помала веројатноста да контаминира или оштети примерок и може да се лансира во вселената „во следните неколку години“.
Водечкиот автор, професор Рикардо Аревало, од Универзитетот во Мериленд, рече: „Орбитрапот првично беше изграден за комерцијална употреба. Можете да ги најдете во лабораториите на фармацевтската, медицинската и протеомската индустрија. Овој во мојата сопствена лабораторија е нешто помалку од 450 евра и тие се прилично големи. Ни требаа осум години да направиме прототип што може ефикасно да се користи во вселената – значително помал и помалку интензивен за ресурси, но сепак способен за врвна наука“.

Техниката на скенирање допрва треба да се примени во вонземска планетарна средина.

Аревало рече дека уредот може да се пофали со истите придобивки како неговите поголеми претходници, но е рационализиран за истражување на вселената и анализа на планетарен материјал на лице место.

Анализите на планетарна површина или супстанција се исто така многу помалку наметливи – што ја прави контаминацијата или оштетувањето многу помалку веројатна од сегашните методи за идентификување непознати соединенија.

„Добрата работа за ласерскиот извор е што сè што може да се јонизира може да се анализира“, рече Аревало.

„Ако го снимиме нашиот ласерски зрак на примерок од мраз, би требало да можеме да го карактеризираме составот на мразот и да видиме биопотписи во него. Оваа алатка има толку висока масовна резолуција и точност што сите молекуларни или хемиски структури во примерокот стануваат многу попрепознатливи. Ласерот, исто така, им овозможува на истражувачите пристап до поголеми, посложени соединенија кои се со поголема веројатност да бидат поврзани со биологијата. Помалите органски соединенија како аминокиселините, на пример, се понејасни знаци на форми на живот. Метеоритите, од кои многу се преполни со аминокиселини, можат да паднат на површината на планетата и да испорачаат абиотски органски материи на површината. Сега знаеме дека поголемите и посложени молекули, како протеините, се со поголема веројатност да се создадени или поврзани со живите системи“.

Аревало и колегите се надеваат дека ќе го испратат уредот во вселената и ќе го распоредат на планетарна цел од интерес во следните неколку години.

„Го гледам овој прототип како трагач за други идни инструменти засновани на „LDMS“ и „Orbitrap“, вели Аревало.

„Нашиот мини „Orbitrap LDMS“ инструмент има потенцијал значително да го подобри начинот на кој моментално ја проучуваме геохемијата или астробиологијата на планетарната површина“.