Научниците ја открија најстарата пирамида на светот: Имаат докази дека е ТРИ ПАТИ постара од Стоунхенџ и Египетските пирамиди

Археолозите открија дека индонезиската пирамида, „мегалит“ длабок 98 метри потопен во рид од карпи од лава, се рангира како најстарата пирамида на светот.

Гунунг Паданг, за прв пат повторно откриен од холандски истражувачи во 1890 година, всушност може да биде и најстарата позната вештачка градба со нејзината големина, барем според најновото радиојаглеродно датирање на античкиот локалитет.

Тестовите поставуваат рана изградба на пирамидата, со нејзините стотици скали издлабени од андезитска лава, назад до пред повеќе од 16.000 години, за време на последното ледено доба.

Тоа значи дека Гунунг Паданг најверојатно ќе биде над 10.000 години постара од не само сите големи споменици и пирамиди на Гиза во Египет, туку и од легендарниот англиски Стоунхенџ.

Првиот и најдлабокиот слој на индонезиската пирамида, открија истражувачите, е издлабен од природното богатство на оладените текови на лава на локацијата.

Гунунг Паданг дури може да се покаже дека е илјадници години постара од „мегалитот“ на Гебекли Тепе откриен во Турција, последниот фаворит за „најстариот во светот“.

Научниците рекоа дека структурата ветува дека ќе го промени конвенционалното мислење за тоа колку всушност биле „примитивни“ општества на ловци-собирачи – откривајќи ги вистинските „инженерски способности на античките цивилизации“.

Научниците поминаа повеќе од еден век дебатирајќи дали подземната структура позната како Гунунг Паданг (што на локалниот јазик значи „планина на просветлувањето“) навистина претставува вештачка пирамида, а не само природна геолошка формација.

Но, помеѓу 2011 и 2015 година, геологот Дени Хилман Натавиџаја од Националната агенција за истражување и иновации на Индонезија предводеше екипа од археолози, геофизичари и геолози буквално да го дофатат дното на оваа древна мистерија.

Користејќи радари кои продираат по земја за да направат снимки од подземјето, дупчење на јадрото и техники на ископување ровови, Натавиџаја и неговите колеги истражувачи успеале да ги испитаат првите слоеви на Гунунг Паданг – кои лежеле над 9 ката (30 метри) под неговата површина.

„Оваа студија силно сугерира дека Гунунг Паданг не е природен рид“, напишаа археолозите минатиот месец, во списанието Archaeological Prospection, по години на анализа на податоците од тие минати патувања, „туку конструкција слична на пирамида“.

Во јадрото на пирамидата, тимот го пронашол она што го опиша како „прецизно извајани“ и „масивни“ структури од камен од лава направени од андезит: ситно-грануларен вид магматска карпа.

Оваа внатрешна комора, наречена Единица 4, „најверојатно настанала како природен рид од лава“, напишале тие, „пред да биде извајана, а потоа архитектонски обвиена за време на последниот глацијален период“, некаде помеѓу 16.000 и 27.000 години.

Научниците ги опишуваат изминатите 11.500 години од човечкото постоење (и уште повеќе), како „меѓуглацијален период“ помеѓу леденото доба познат како холоцен.

Техниката за датирање со радио јаглерод, користена од Натавиџаја и неговата група за прецизно одредување на староста на Единицата 4, се потпира на заеднички радиоактивен изотоп на јаглеродните атоми пронајдени насекаде низ светот за мерење на староста на стариот, зачуван живот „базиран на јаглерод“.

Поради радиоактивната стапка на распаѓање на овој изотоп, јаглерод-14, научниците можат точно да ја измерат староста на мртвиот органски материјал уште пред 60.000 години.

За да се увери дека нивното радиокарбонско датирање е точно, тимот на Натавиџаја се трудел да ги избере вистинските органски примероци почва од нивните јадра за дупчење и ѕидовите на ровот, примероци кои не биле извалкани со свежи корени од модерната вегетација.

Истражувачите сега веруваат дека Гунунг Паданг бил изграден низ милениуми, во „комплексни и софистицирани фази“.

По Единицата 4 за време на леденото доба, Гунунг Паданг бил „напуштен од првите градители илјадници години“, според новата студија на тимот.

Околу 7900–6100 п.н.е., следната фаза, Единица 3, се чини дека била „намерно закопана“.

Следниот слој од камени столбови, скали и тераси, Единица 2, настанала помеѓу 6000 и 5500 п.н.е., а последниот слој, Единица 1, кој е помлад од некои од египетските пирамиди, бил завршен помеѓу 2000 и 1100 година п.н.е.

Уште многу милениуми подоцна, Министерството за образование и култура на Индонезија го препозна целиот овој древен напорен труд, прогласувајќи го Гунунг Паданг за наследство од локален интерес во 1998 година.

„Креаторите на Единицата 3 и Единицата 2 во Гунунг Паданг мора да поседуваат извонредни ѕидарски способности, кои не се усогласуваат со традиционалните култури на ловци-собирачи“, според Натавиџаја и неговите колеги.

„Со оглед на долгата и континуирана окупација на Гунунг Паданг, разумно е да се шпекулира дека оваа локација има значајно значење, привлекувајќи ги древните луѓе постојано да го окупираат и менуваат“.