Не можеш да спасиш некого ако не го видиш со срцето: Таа се давеше. И никој не ја забележа. Никој, освен еден човек.

Во Будимпешта, на Светското првенство во пливање, Анита Алварез, талентираната пливачка од САД со мексиканско потекло, го изведе својот најдобар настап. Секој замав, секој движење, беше перфектно. Но, по финишот… таа исчезна. Нејзиното тело престана да се движи, а публиката продолжи да аплаудира, не знаејќи што се случува под водата. Судиите не ја забележаа промената.

Анита ја изгуби свеста и почна да тоне, пловејќи кон дното на базенот. Но, еден човек ја виде. Андреа Фуентес, нејзиниот тренер, ја познаваше не само како спортистка, туку и како личност. Таа знаеше кога е силна, а кога е исцрпена. Чувствуваше дека нешто не е во ред. Без да се двоуми, без да чека на сигнал од никој друг, Андреа скокна во водата. Скокна во облека, со чевли, без да се запраша дали ќе успее. Нурна во мракот и ја извлече на површина. Спасувањето беше таа чудесна, неочекувана акција која го смени судбината на Анита.

Анита преживеа затоа што имаше некоја личност која ја познаваше толку длабоко, што успеа да почувствува кога нешто не е во ред — дури и кога не зборуваше. Љубовта и посветеноста не беа само во зборовите или во тренинзите. Тие беа во моментот кога сè друго не ја гледаше, но Андреа ја видела дури и кога таа беше во опасност.

Кој те познава толку добро што може да забележи кога ќе почнеш да тонеш, дури и кога се обидуваш да се насмееш?
Кој би бил тој што би скокнал за тебе, без да се двоуми, кога повеќе не можеш да се држиш на површина?

Но, најважното прашање е:

Дали си ти таа личност? Дали ти ќе бидеш тој што ќе скокне во водата за друг, или ќе останеш само дел од толпата која аплаудира, без да види дека некој околу тебе се дави?

Не е доволно само да гледаш. Мораш да видиш. Да почувствуваш. И да дејствуваш. Во животот понекогаш најголемиот чин на љубов е да се фрлиш во водата кога сите други стојат настрана. Да не се плашиш да скокнеш, дури и кога целата сцена е против тебе. Затоа што животот не чека. Може да се изгуби во еден миг. Но, ако има некој кој ќе те види, кој ќе знае кога не можеш да продолжиш сам — тогаш животот може да продолжи.

Биди таа личност. Немој да бидеш само дел од толпата што аплаудира. Биди оној што ќе види кога некој се дави и ќе биде подготвен да скокне во водата. Тоа е љубовта која го спасува животот.