Она што за некого е ѓубре, за некого е „злато“. Погледнете го неверојатниот процес со кој во Кина отпадните води се претвораат во рафинирано масло за јадење!

Во Кина, градската канализација одамна е златен рудник за подземните претприемачи. Сето тоа благодарение на маслото за канализација.

Можете да ги третирате Азијците како што сакате, но нивната снаодливост во некои работи е навистина неверојатна! Или во одреден момент решиле да го земат како основа на својот живот добро познатиот израз „потребата за изум е лукава“, или причината за нивниот неверојатен потфат лежи во тешко минато исполнето со секакви лишувања и ограничувања, но останува фактот дека Азијците и особено, Кинезите можат да заработат речиси на сè што ќе допрат!

Земете го на пример отпадот од отпадни води. Дали мислите дека е можно да се заработат пари од ова? На пример, како опција, пребарување низ тони ѓубре во потрага по пари или накит што случајно бил исфрлен во тоалетот?! Ех, доцните, затоа што Кинезите веќе го смислија ова пред останатите! Тие отидоа многу подалеку и научија да прават масло од отпад!

Да, да, вистинско масло, кое се користи за готвење месо и риба, кое се додава во тестото и кое, во принцип, лежи во основата на кинеската кујна. На Кинезите им треба многу, многу масло за да подготват секакви јадења – ова е факт, а со цел донекаде да се намали оваа ставка за трошоци, претприемничките Азијци научија да прават масло од отпадни води – и тоа на индустриско ниво.

Оваа идеја не се појави од никаде. Како што сите многу добро знаете, одреден дел од современото општеството активно се бори за зачувување на животната средина на нашата планета и излегува со секакви иницијативи со цел да се намали количината на отпад и храна на индустриски начин. А освен тоа, рециклирањето и повторното користење на отпадот е добар начин за заштеда на пари, особено за земјите кои знаат да бројат пари.

Истото се случи и со нафтата. Најпрво повторно се користеше таканареченото преработено масло, кое се оставаше во кафулињата и рестораните по подготовката на јадењата. Вообичаено, ова масло се истураше во посебни контејнери и се испраќаше на преработка, а добиените суровини се користеа за правење сапун за перење, добиточна храна, па дури и се додаваа во некои видови гориво.

Меѓутоа, со текот на времето, рестораните ја напуштија практиката на собирање и понатамошна обработка на искористеното масло и почнаа едноставно да го истураат во одводот, како и другите отпадоци од храна. Тоа е целосно расипништво, бидејќи и нафтата, знаете, не е евтин производ! А некои особено претприемачи сфатија дека со оглед на тоа што големо количество искористено масло се испраќа во канализација, лесно може да се врати назад и да се користи за разни технички потреби. Покрај тоа, кинеските закони не го забрануваа тоа.

Како резултат на тоа, кинеското масло за канализација многу брзо имаше два пазари – легален и нелегален. Првиот вклучуваше претпријатија кои купуваа масло за канализација и го користеа за производство на гориво, сите видови материјали, па дури и хемикалии за домаќинство. Втората група на купувачи се компании специјализирани за производство на прехранбени производи и фармацевтски производи. Добро ја знаат незаконитоста на ваквите трансакции и секако опасностите од користењето на таквото масло, но тоа ретко ги спречило. Цената изгледаше премногу привлечна!

Најверојатно, веќе сте замислиле огромна преса во која се ставаат семиња, јаткасти плодови или други компоненти, во зависност од видот на маслото и под огромен притисок буквално ја истиснува маслената компонента од суровината. Во принцип, идејата е точна, но денес многу, многу малку претпријатија добиваат нафта на овој начин, бидејќи е многу бавна, скапа и непрофитабилна.

Повеќето современи претпријатија специјализирани за производство на растително масло имаат инсталирани огромни индустриски системи и машини кои прво ги прочистуваат суровините натоварени во нив, потоа ги омекнуваат под влијание на високи температури и притисок и ги пренесуваат во единица за екстракција на масло, каде што, Всушност, најинтересните работи се случуваат.

Исчистената и омекната суровина маса, влегувајќи во горенаведената инсталација, се прелива одозгора со хексан, најважната компонента на бензинот, а резултатот е еден вид раствор кој се состои од база на масло и бензин. И потоа, во посебен сепаратор, добиениот раствор повторно се дели на хексан, всушност бензин и масло – таканареченото примарно масло, кое оди на понатамошна обработка, каде што се отстрануваат секакви нечистотии и киселини од него, а исто така рафинирано. Како резултат на сите овие процеси, се добива растителното масло кое на сите ни е познато!

Како што разбирате, примарното масло, кое се добива како резултат на одвојување од растворувачот, сè уште не е прехранбен производ – тоа е многу темно, има непријатен мирис и конзистентност и воопшто повеќе наликува на техничка течност отколку на иднина компонента на многу јадења.

А за да може оваа многу техничка течност да се претвори во целосно и што е најважно, растително масло за јадење, треба да помине низ многу производни процеси. Значи, всушност, нема толкава разлика помеѓу девственото масло и маслото за канализација – и двете во почетната фаза се несварливи материи со лош мирис, кои немаат никаква врска со храната.

Значи, идејата да се добие полноправно масло за пржење месо или риба од отпаден отпад, во голема мера, не беше толку апсурдна. Теоретски, сите нечистотии од канализацијата исто така се подложени на долгорочно вриење, како резултат на што се ослободува истата база на масло, која по понатамошно прочистување и отстранување на сите видови лоши работи се претвора во полноправно растително масло соодветно за потрошувачка. Барем, чисто технички, сè треба да функционира на овој начин.

Но, според нормите на кинескиот закон, овој начин на производство на масло наменето за готвење е забранет, за чие прекршување се предвидени сериозни казни – од високи казни до кривична одговорност.

Сепак, како што е познато, во повеќето случаи сериозноста на казната или нејзината неизбежност не плаши малку, и затоа, во потрага по лесен профит, се поголем број кинески идни претприемачи организираат подземно производство, каде што темелно ја зовриваат мрсната течност од отпадни води, а потоа предадете го на не помалку подземни или полулегални производители на растително масло, бидејќи без специјална опрема е невозможно да се добие полноправен производ. Затоа, во оваа авантура секогаш се вклучени две страни: едната ја извлекува масната маса од отпадните води, а другата, вистинските сопственици на производната опрема, го вршат чистењето и го произведуваат готовиот производ. И, по правило, овие полулегални масла влегуваат на пазарот под превезот на познати и етаблирани брендови.

Но, мора да се каже дека обичните граѓани имаат крајно негативен став кон практиката на производство на канализациско растително масло и тоа не е чудно! Има дури и цела листа на препораки и совети за потрошувачите како да разликуваат лажно масло од вистинското. Значи, како што можете да видите, овој проблем е доста акутен во Кина, владата активно се бори со него, користејќи најрадикални методи, но производителите на масло за канализација сè уште се тука. Како што велат, се додека има побарувачка ќе има и понуда…

Доколку сакате добра акција или пак забегани и жестоки случки само за најхрабрите читатели, тогаш посетете го каналот Жестоко. Предупредување: Содржините може да ве вознемират!