ОТКРИЕНА големата лага за рециклирањето: Производителите на пластика со децении знаат дека рециклирањето производи не е ниту економски, ниту практично можно

Големите нафтени компании и производителите на пластика знаат повеќе од 30 години дека рециклирањето не е трајно решение, се тврди во нов извештај.

Левоориентираниот Центар за климатски интегритет (CCI) откри дека компаниите, вклучувајќи ги „Exxon Chemical“ и „Society of the Plastics Industry (SPI)“ ја доведоа јавноста во заблуда за рециклирањето, за да избегнат регулаторни дејствија и загуби на приходи.

Во извештајот се тврди дека пластичната индустрија била свесна дека одредени пластики е невозможно да се пренаменат, но се мешаат со оние што можат, што го прави сортирањето тешко и скапо.  Иако се вели дека компаниите знаеле дека рециклирањето не е економски или технички изводливо, тие продолжија да го туркаат рециклирањето во маркетиншките кампањи кои сè уште постојат денес.

Сепак, инсајдерите во индустријата алармираат со децении, велејќи дека рециклирањето на пластиката е „неекономично“ и дека „не може да трае бесконечно“, според новообјавените документи прикажани во извештајот.
Ричард Вајлс, претседател на CCI, рече: „Овие докази покажуваат дека многу од истите компании за фосилни горива кои знаеле и лажеле со децении за тоа како нивните производи предизвикуваат климатски промени, исто така знаеле и ја лажеле јавноста за рециклирањето пластика.

„Лагите на нафтената индустрија се во срцето на двете најкатастрофални кризи со загадувањето во историјата на човештвото. Кога корпорациите и трговските групи знаат дека нивните производи претставуваат сериозни ризици за општеството, а потоа ја лажат јавноста и креаторите на политиката за тоа, тие мора да бидат повикани на одговорност. Одговорноста значи да престанете со лажењето, да ја кажувате вистината и да платите за штетата што ја предизвикале“.
Околу 32 отсто од Американците моментално рециклираат, но 72 отсто од производите завршуваат на депониите – само девет отсто всушност се рециклираат.

Пластиката е направена од фосилни горива како нафта и гас (познати како петрохемикалии) кои имаат зголемено ниво на токсичност што излегува од производот додека се разградува, што значи дека не може да се рециклира во пакувањето на храната или површините што доаѓаат во контакт со храната.

Дебаклот со отпадот започна во 1950-тите кога беше создадена пластика за еднократна употреба за да се осигура дека потрошувачите „ќе купуваат и купуваат и купуваат“, изјави Дејвис Ален, истражувачки истражувач во CCI и главен автор на извештајот. Потоа, на индустриска конференција во 1965 година, Здружението на индустријата за пластика, трговска група, им рече на производителите на пластика да се фокусираат на „ниска цена, голем волумен“ и „потрошност“ и да развијат материјали што можат да се фрлат „во вагонот за ѓубре“.

Наративот беше пренесен во јавноста – пластиката лесно може да се фрли или да се спалува за да се ослободи од неа.

Доколку сакате добра акција или пак забегани и жестоки случки само за најхрабрите читатели, тогаш посетете го каналот Жестоко. Предупредување: Содржините може да ве вознемират!