Старите Египќани се обиделе да лечат РАК: „Извонредниот“ череп стар 4.000 години има исеченици, што укажуваат дека „лекарите“ се обиделе да извршат операција на тумор

„Извонредниот“ египетски череп стар 4.000 години покажува знаци на обиди за лекување на рак. Исечените траги на черепот може да бидат индикации дека древните Египќани се обиделе да оперираат прекумерен раст на ткивото, велат научниците.

Алтернативна теорија е дека тие се обиделе да дознаат повеќе за канцерогените нарушувања по смртта на пациентот. Доказите во античките текстови покажуваат дека – за нивното време – древните Египќани биле „исклучително вешти“ во медицината.

Тие можеле да идентификуваат, опишуваат и третираат болести и трауматски повреди, па дури и да ставаат пломби за заби. Други состојби, како што е ракот, тие не можеле да ги лекуваат. Но, новата студија, објавена во списанието „Frontiers in Medicine“, силно сугерира дека можеби се обиделе.

Меѓународен тим на истражувачи испитувал два човечки черепи, секој од нив стар илјадници години. Првиот автор на студијата Татјана Тондини, истражувач на Универзитетот во Тибинген, Германија, рече: „Гледаме дека иако древните Египќани можеле да се справат со сложени кранијални фрактури, ракот сè уште бил граница на медицинското знаење. Сакавме да дознаеме за улогата на ракот во минатото, колку оваа болест била распространета во антиката и како древните општества имале интеракција со оваа патологија. Кога првпат ги набљудувавме белезите под микроскоп, не можевме да веруваме што е пред нас“.

Водечкиот автор, професор Едгард Камарос, од Универзитетот во Сантијаго де Компостела, Шпанија, рече: „Ова откритие е единствен доказ за тоа како древната египетска медицина се обидела да се справи или да го истражи ракот пред повеќе од 4.000 години. Ова е извонредна нова перспектива во нашето разбирање на историјата на медицината“.

Тимот испита два черепи кои се чуваа во колекцијата „Duckworth“ на Универзитетот во Кембриџ. Черепот и мандибулата 236, кои датираат помеѓу 2687 и 2345 п.н.е., припаѓале на маж на возраст од 30 до 35 години, додека черепот E270, кој датира помеѓу 663 и 343 п.н.е., припаѓал на жена постара од 50 години. Микроскопското набљудување покажа лезија со голема големина на черепот 236 во согласност со прекумерно уништување на ткивото, состојба позната како неоплазма. Но, она што ги запрепасти истражувачите беше откритието на исечоци околу лезиите, веројатно направени со остар предмет како што е метален инструмент.

Коавторот проф. Алберт Исидро, хируршки онколог во Универзитетската болница Саграт Кор, Шпанија, рече: „Се чини дека древните Египќани изведувале некаква хируршка интервенција поврзана со присуството на канцерогени клетки, докажувајќи дека древната египетска медицина спроведувала и експериментални третмани или медицински истражувања во врска со ракот“.

Истражувачите велат дека черепот Е270, исто така, покажува „голема лезија“ во согласност со канцероген тумор што доведе до уништување на коските. Тие рекоа дека нивните наоди може да укажуваат на тоа дека иако денешниот начин на живот, луѓето кои стареат и супстанциите кои предизвикуваат рак во околината го зголемуваат ризикот, ракот исто така бил честа болест во минатото.

Тимот, исто така, откри две излечени лезии од трауматски повреди на черепот Е270. Тие рекоа дека еден од нив се чини дека потекнува од „насилен настан од непосредна близина“ со употреба на остро оружје.

Истражувачкиот тим верува дека излечените лезии би можеле да значат дека жената потенцијално добила некаков третман и како резултат на тоа преживеала. Невообичаено е да се види таква рана на жена, а повеќето повреди поврзани со насилство се наоѓаат кај мажи.

„Дали оваа жена поединец била вклучена во каков било вид на воени активности? Ако е така, мораме да ја преиспитаме улогата на жените во минатото и како тие учествувале активно во конфликтите за време на антиката“.

Но, истражувачите велат дека проучувањето на скелетните остатоци доаѓа со одредени предизвици што ги отежнуваат дефинитивните изјави, особено затоа што остатоците често се нецелосни и нема позната клиничка историја.

„Во археологијата работиме со фрагментиран дел од минатото, комплицирајќи го точниот пристап“.

Професорот Камарос додаде: „Оваа студија придонесува за промена на перспективата и поставува охрабрувачка основа за идни истражувања на полето на палео-онкологијата. Но, ќе бидат потребни повеќе студии за да се открие како древните општества се справувале со ракот“.