Тајните на римското вино: Колку степени имало во чашата на патрицијот?
„Виното зреено со борова смола стекнува нови својства – се загрева, помага при варење и го чисти телото. Делува добро при болки во градите, болки во стомакот и матката, го подобрува расположението, помага при чиреви, фрактури и истегнувања, кашлица и астма – со нанесување волна натопена во вино. Најдоброто вино е Пичијато од регионот Елбија, но сите се согласуваат дека ако пиете премногу од него, ќе ви удри во глава.“ – Плиниј Постариот, „Природна историја“
Римјаните биле вистински познавачи на виното. Не само што го консумирале секојдневно, туку развиле и методи на складирање кои му овозможувале на пијалокот да зрее со децении. Сепак, вреди да се напомене дека античките римски вина биле значително различни од денешните – биле посилни, погусти и често имале вкус на смола.
Содржина:
Како се правело виното во антички Рим?
Процесот на производство на вино е прикажан и на мозаикот од базиликата „Свети Прокопиј“ во Јордан од 6 век.
Еден од најпознатите римски автори, Катон Постариот, детално го опишал начинот на правење вино. Виното се добивало од свежо грозје, а во некои случаи и од секундарни суровини – гроздова пулпа, иако ова второто се сметало за пијалок за робови. Според Катон, секој граѓанин имал право на 7 квадранти вино годишно (околу 184 литри), а оние што извршувале тешка работа добивале до 263 литри годишно, што изнесува меѓу 0,5 и 0,7 литри дневно.
Во римската војска, потрошувачката на вино била уште поголема. Секој римски легионер во Британија добивал околу 1,27 литри вино на ден, што го правело суштински дел од дневната исхрана. Освен за пиење, виното се користело и за дезинфекција на вода.
Зошто Римјаните додавале смола?
Една од клучните карактеристики на римското вино било неговото складирање. Грците традиционално го транспортирале виното во амфори – глинени садови затворени со плута и обложени со смола. Римјаните прво ја презеле оваа технологија, но потоа преминале на користење буриња, што било поефикасно при копнен транспорт. И покрај тоа, виното и понатаму доаѓало во контакт со смолата и добивало специфичен вкус.
Смолата исто така ја штитела течноста од расипување. Без неа, виното брзо се претворало во оцет, особено ако процесот на ферментација траел предолго.
Колку степени имало римското вино?
Римјаните претпочитале силни и густи вина, често произведени од исушено грозје пред цедење на сокот. Резултатот бил пијалак со сирупеста конзистенција и максимално ферментиран, што значи висока алкохолна содржина.
Плиниј Постариот тврдел дека фалерниското вино било толку силно што можело да се запали на оган. Современите истражувања потврдуваат дека јачината на ова вино навистина можела да достигне дури 18% алкохол.
Стареење и елитни сорти
Римјаните го ценеле виното не само според јачината, туку и според неговото стареење. Најдобрите вина се чувале со децении, а понекогаш дури и со векови. Во „Сатирикон“ на Петрониј, се опишува банкет на кој се служело стогодишно фалерниско вино:
„Донесоа внимателно запечатени амфори со вино. На етикетите пишуваше: ‘Фалерно Опимијано, сто години.’ Додека гостите ги читаа етикетите, Трималхион плесна со рацете од воодушевување и извика: ‘О, богови… Виното живее подолго од човекот.’ Ајде, брзо да го испиеме!“
Таквото вино било резервирано за богатата класа. Обичниот народ пиел вина со средна старост и алкохолна јачина од околу 12%, а често ги разредувале со вода – традиција наследена од Грците.
Греано вино и римски „шампањ“
Разреденото вино често се мешало со мед и зачини, создавајќи пијалок што претставува предвесник на модерното греано вино. А за љубителите на пенливи пијалоци, Римјаните нуделе „ајглевкос“ – пенливо вино слично на денешниот шампањ.
Иако технологијата значително се променила низ вековите, љубовта кон виното останала непроменета. Римјаните не само што ги поставиле темелите на европското винопроизводство, туку создале и култура и традиции што траат до денес.
Коментирај анонимно