Џиновите – вистинска раса од минатото или само мит?

Секој од нас барем еднаш во животот слушнал за џинови – тие се дел од бајките, легендите и митологиите на речиси секоја култура. Од детството ги гледаме во цртани, ги читаме во приказни, но што ако тие не биле само фантазија? Џинови се спомнуваат и во сите три големи свети книги – Библијата, Куранот и Тората. Тоа нè тера да се запрашаме: можеби нашите предци не зборувале за нив залудно. Ајде да истражиме.

Едно од најпознатите и најфасцинантни места каде се споменуваат џинови е Патагонија – огромен регион на југот од Јужна Америка, поделен помеѓу Аргентина и Чиле. Првите спомени за џиновски луѓе таму доаѓаат од славното патување на Магелан и неговата екипа, кои во 1520-тите тврделе дека наишле на многу високи домородци додека ја истражувале бреговата линија.

Во еден запис од 1610 година, член на експедицијата пишува дека џиновите биле високи дури 13 стапки – околу 4 метри. Интересно е што името „Патагонија“ значи „земја на големите нозе“, а на некои од првите европски мапи на Новиот свет таа е обележана како regio gigantum – „земја на џинови“.

Со текот на времето, сѐ повеќе морепловци потврдувале вакви средби. Во 1579 година, капеланот на бродот на Сер Френсис Дрејк, Френсис Флечер, пишувал за многу високи домородци. Во 1590-тите, Ентони Книвет тврдел дека видел човечки остатоци високи над 3,5 метри. Во 1590 година, англискиот морепловец Вилијам Адамс пријавил дури и вооружен судир со необично високи жители.

Еден од најмистериозните случаи е приказната за двоглав џин од Патагонија, од кого постои и мумифицирано тело. Има две верзии за неговото потекло. Според првата, бил фатен од шпански морнари и врзан за јарбол, но се ослободил и започнал тепачка, во која бил убиен со железна штука. Потоа бил мумифициран и однесен во Велика Британија. Според втората верзија, бил пронајден мртов на плажа со копје во градите, а домородците од Парагвај го мумифицирале и го користеле во ритуали. Телото било украдено од капетан Џорџ Бикл и пренесено во Британија. Мумијата, која наводно е висока околу 4 метри, денес се наоѓа во приватна колекција во Балтимор. Во 1960 година, тим лекари ја прегледале и не успеале да утврдат никакви докази за измама.

Постојат и карпести слики пронајдени на територијата на денешен Јенисеј и Казахстан, на кои е прикажан лов на суштества два до два и пол пати повисоки од луѓето – гиганти опколени од ловци. Исто така, во еден ацтечки кодекс (стара рачно напишана книга од времето пред шпанското освојување), се прикажува сцена на смртта на еден од последните џинови во Мексико. Според описот, 16 Ацтеки влечат мртов џин кого го заробиле и убиле во планините.

Ако се префрлиме во античкиот Египет, ќе најдеме уште повпечатливи примери. Постои сцена каде џинови шетаат жирафа – а ако се знае дека жирафата достигнува и до 6 метри, може да се заклучи дека мажите покрај неа се високи околу 5,5 метри. На друга слика, човек носи два огромни камени блока со алатка слична на јарем, но блоковите се речиси до вратот на просечен човек и тежат повеќе од еден тон – што е невозможно за човек од нормална големина.

Во друга сцена, е прикажан египетски крал чија висина во споредба со луѓето околу него е околу осум метри. А на последната слика – модерни луѓе стојат покрај обелиски кои, според гравурите, ги подигале џинови. По вакви претстави, прашањето „како биле изградени пирамидите?“ делува како да си го добило одговорот само по себе.

Сето ова нѐ наведува да се запрашаме: дали џиновите биле само симболика и мит? Или можеби навистина постоеле – и биле заборавена раса од минатото, чие постоење историјата го сокрила?